ကိုယ့်အိမ်နောက်ဖက်မှာ patio ရှိတယ်။ patio ဟာ နွေရာသီတွေအတွက် အသုံးကျတဲ့နေရာလေးပေါ့။ စာလေးဘာလေးဖတ်ဖို့ လသာညတွေမှာ ထွက်ထိုင်ဖို့ အဆင်ပြေတဲ့ နေရာလေး။ တစ်ခါတလေမှာလည်း patio ခုံတွေမှာ ထမင်းဘာညာ ထွက်စားကြတယ်။ ဒီမှာက နွေရာသီက တိုတောင်းတော့ အပြင်မှာ ထမင်းထွက်စားရတာဟာ နွေညတွေမှာ ရန်ကုန်အိမ်နောက်က ကွပ်ပျစ်မှာ ထွက်ထိုင်ရတဲ့ ခံစားချက်မျိုးကို ရစေတာ မဟုတ်လား။
တစ်နေ့မှာတော့ အိမ်မကြီးကနေ patio ကို ဆင်းတဲ့ လှေကားအဆင့်လေးပေါ်မှာ ကြွက်ချေးလို မည်းမည်းသေးသေးလေးတွေ တွေ့လိုက်တယ်။ ကိုယ်လည်း တံမြက်စည်းနဲ့ လှဲထုတ်ပြီး မေ့မေ့ ပျောက်ပျောက်နေလိုက်တာ နောက်တစ်ရက်ကျတော့ ထပ်တွေ့ပြန်ရော။ ထမင်းစားပြီး စားစရာအကြွင်းအကျန်တွေကျန်လို့ ညဘက် ကြွက်တို့ဘာတို့များ လာသလားစိုးရိမ်ပြီး patio ခုံတွေကို အရက်ပျံနဲ့ ကိုယ် သေချာသုတ်တယ်။ ဒါပေမယ့် နောက်နေ့လည်း ထပ်တွေ့ပြန်တယ်။ လှေကားထစ်တွေပေါ် မှာပဲ ထပ်တွေ့တာ။ အဲဒါနဲ့ မော့အကြည့် patio ရဲ့အပေါ်က အိမ်မကြီးရဲ့ အမိုးနဲ့ patio ရဲ့အမိုးကြားမှာ ၂လက်မအကျယ်လောက်သာရှိတဲ့ မြောင်းလေးလို နေရာကို သွားတွေ့လိုက်တယ်။
ချေးမည်းမည်းလေးတွေ ကျတဲ့နေရာအပေါ်တည့်တည့်မှာကလည်း မီးဖိုထဲက အငွေ့ထုတ်တဲ့ vent ရဲ့ နေရာ ဆိုတော့ နွေးတဲ့နေရာပေါ့။ ကိုယ်လည်း အဲဒီမြောင်းလေးထဲမှာ ကြွက်များနေနေလေရော့လားဆိုပြီး စိုးရိမ်သွားတာပေါ့။
