မိေတာႏွင့္ ေကာက္ရိုတ္သိမ္းပြဲညစာ

(ေကာက္ရိတ္သိမ္းပြဲေန႔ဟု ေခၚဆိုမည္ထင္ပါသည္) ေန႔မို႔ မိေတာတို႔ ေမာင္ႏွမမ်ားစုၿပီး ဆုိင္တစ္ဆိုင္တြင္ ညစာသြားစားၾကေလသည္။

ဆိုင္ထဲေရာက္သည္ႏွင့္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦးဖက္ကာ ႏႈတ္ဆက္ၾကၿပီး၊ အိမ္ကခ်က္လာေသာ ဟင္းမ်ားကို တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ လက္ေဆာင္ေပးၾကေလသည္။ အျခားႏိုင္ငံျခားသားမ်ားက သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ပန္းစည္းမ်ား၊ ဝိုင္မ်ား လွဲလွယ္လက္ေဆာင္ေပးၾကစဥ္၊ မိေတာတို႔ ေမာင္ႏွမမ်ားကေတာ႔ မုန္႔ဟင္းခါး၊ ငါးဟင္း၊ ပဲႀကီးဟင္း၊ ငါးပုပ္ေျခာက္ေၾကာ္ စသျဖင့္ အလဲအလွယ္ျပဳ လက္ေဆာင္မ်ား ေပးၾကေလသည္။

ပန္းရနံ႔မ်ား၊ ဝိုင္နံ႔မ်ား သင္းပ်ံ႕ေနေသာ စားေသာက္ဆိုင္သည္လည္း မိေတာတို႔ ေရာက္လာသည္ႏွင့္ ငါးပုပ္ေျခာက္နံ႔၊ မုန္႔ဟင္းခါးနံ႕၊ ငံျပာရည္နံ႕ စသျဖင့္ ရုတ္ခ်ည္း သင္းပ်ံ႕ကုန္ေလသည္။

လူမ်ားသျဖင့္ ဝိုင္းႏွစ္ဝိုင္းကပ္ၿပီး စကားေျပာလိုက္၊ စားလိုက္ျဖင့္ အခ်ိန္တို႔ ကုန္ဆုံးလာေနသည္။ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ စကားေတြ လုေျပာရင္း၊ ရယ္ေမာရင္းျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကေလသည္။

အစားမ်ား အနည္းငယ္ကုန္သြားသည္႔အခါတြင္ေတာ႔ စကားသံမ်ားက အနည္းငယ္ ၿငိမ္သက္လာသည္။ အခ်ိန္တန္ၾကာသည္႔အခါတြင္မေတာ႔ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ေတာင္ စကားေျပာခ်င္စိတ္ကုန္ခမ္းကုန္ကာ၊ မလႈပ္ႏိုင္ၾကေတာ႔။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္လည္း ၾကည္႔ေတာင္ မၾကည္႔ခ်င္ၾကေတာ႔။ ဝယ္ေကၽြးေသာ အစ္မအႀကီးဆုံးကိုယ္တိုင္လည္း မလႈပ္ေတာ႔ဘဲ ငူငူႀကီးထိုင္ကာ “စားၾကဦးေလ” ဆိုသည္ကို ဟန္အမူအရာျဖင့္သာ ျပႏိုင္ေလေတာ႔သည္။ ေမးခံရေသာ သူမ်ားကလည္း ေခါင္းခါသူခါ၊ ရင္ဘတ္ထိေရာက္ေနၿပီဟု လက္ျဖင့္ ျပသူျပ၊ လည္ပင္းထိ ေရာက္ေနၿပီဟု ျပသူျပျဖင့္။

ဝယ္ေကၽြးေသာ အစ္မအႀကီးဆုံးက မလိုအပ္ဘဲ ပြဲေတြ အရမ္းမွာသျဖင့္ စားစရာမ်ားသည္ အရမ္းႀကီးကို ပိုလွ်ံေနေလေတာ႔သည္။ ေမာင္ႏွမေတြကလည္း အေယာက္ ၃၀ ခန္႔ရွိေသာ္လည္း ပိုေနေတာ႔သည္။

မိေတာႏွင့္ အမွတ္တရ ေသာႀကၤာ၁၃

၁၃ ဂဏန္း က်တဲ႔ ေသာႀကၤာရက္ဆိုရင္ လူေတြက မေကာင္းတဲ႔ရက္အေနနဲ႔ သတ္မွတ္ၾကတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီဘက္ႏိုင္ငံေတြမွာ လူအခ်ိဳ႕ဟာ ၁၃ ဂဏန္းကိုလည္း မႏွစ္သက္ဘူး၊စီးပြားေရးသမားေတြက စီးပြားေရးတစ္ခုခုစလုပ္မယ္ဆိုရင္လည္း ေသာႀကၤာေန႔ကို မေရြးဘူးလို႔ ဆိုၾကတယ္။
ေသာၾကၤာ ၁၃နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးအျမင္ေတြရွိတယ္။ အခ်ဳိ႕ကလည္း ၁၂ ဂဏန္းဟာ ၿပီးျပည္႔စုံျခင္းကို ျပတယ္။

တစ္ႏွစ္မွာ ၁၂ လရွိတယ္၊ နကၡတ္ ၁၂ခု၊ နာရီေတြဟာ ၁၂ မွာဆုံးတယ္၊ ၿပီးေတာ႔ ၁ ကေန ျပန္စတယ္၊ သခင္ခရစ္ေတာ္မွာ တမန္ေတာ္ ၁၂ ပါးရွိတယ္၊ အစၥေရးလူမ်ိဳး ၁၂ မ်ိဳး စသျဖင့္ ၁၂ ဂဏန္းဟာ ၿပီးျပည္႔စုံမႈကို ျပတဲ႔အတြက္၊ ၁၃ ဟာ စည္းမ်ဥ္းတစ္ခုကေန ေသြဖယ္ေနလို႔ လို႔ ဆိုၾကတယ္။
အခ်ိဳ႕ကလည္း Thomas W. Lawson ရဲ႕ နာမယ္ႀကီး ဝတၳဳျဖစ္တဲ႔ Friday, the Thirteenth ေၾကာင့္ လူေတြက တစ္စခန္းထတာလို႔ ဆိုသလို၊ ေသာႀကၤာေန႔မွာ သခင္ခရစ္ေတာ္ကို ကားစင္တင္ခဲ႔တဲ႔ ေန႔မို႔လို႔လည္း ထိတ္လန္႔ၾကရာမွ အစျပဳၿပီး စြဲလာတာလို႔ ဆိုၾကတယ္။
ဒီၾကားထဲမွာ မွ Dan Brown ရဲ႕ The Da Vinci Code ဝတၳဳကလည္း ေသာႀကၤာေန႔၁၃ ရက္ကို ပိုမိုထိတ္လန္႔ေစေအာင္ ျပဳတယ္လို႔ ဆိုတယ္။

အဲသလို အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားထဲမွာ ေစာေစာအိမ္ျပန္ခ်င္လို႔ မနက္အေစာႀကီးထၿပီး ရုံးကို လာခဲ႔တယ္။ အိမ္ကမထြက္ခင္ ေကာင္းကင္ကိုေမာ႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ေမာင္ရင္ဆိုင္းထမ္းရယ္၊ ေဖ်ာက္ဆိပ္ၾကယ္စုရယ္၊ မာက်ဴရီၿဂိဳလ္ရယ္က လင္းလက္ေတာက္ပေနလိုက္တာ ဆိုတာ… မိေတာမွာ တခဏတာ ေငးေမာေတြေဝမိသြားတယ္၊ သဘာဝအလွမွာ နစ္ေမ်ာသြားမိတယ္။

မိေတာႏွင့္ ဂိမ္းမ်ား

ညေနခင္း ေနေရာင္ျခည္က ဖြဖြညင္သာ ျဖာက်ေနသည္။ အိပ္တန္းပ်ံဌက္တို႔က ျမစ္ျပင္တေလွ်ာက္ ေလဟုန္စီးေနၾကသည္။ ရုံးမွအိမ္အျပန္လမ္းတိုင္းမွာ ခံစားရေသာ မိေတာ၏ ခံစားခ်က္တို႔သည္ တစ္ေန႔ႏွင့္ တစ္ေန႔ မတူ။ အခ်ိဳ႔ရက္မ်ားတြင္ လန္းဆန္းတက္ၾကြေနတတ္ သေလာက္၊ အခ်ိဳ႕ရက္မ်ားတြင္မေတာ႔ ရုံးမွာ အဆင္မေျပမႈေလးေတြ ႀကဳံလာရသျဖင့္ မိေတာ မ်က္ႏွာႀကီးက သုန္မႈန္ေနတတ္သည္။

မိေတာႏွင့္ နံရံမွနားမ်ား

မိေတာ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ မႏူးမနပ္ကာလတစ္ခုတုန္းကျဖစ္သည္။

ၿမိဳ႕မွေက်ာင္းသစ္တစ္ေက်ာင္းကို ေျပာင္းခဲ႔ရေသာ မိေတာ…. ေက်ာင္းသူအသစ္မို႔ မိတ္ေဆြနည္းေနခ်ိန္တြင္ ဂ်ဲဂ်ဲဆိုသည္႔ ခ်င္းမေလး တစ္ဦးႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးခြင့္ ရခဲ႔သည္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ဝင္စမို႔ အတန္းထဲမွ မိန္းကေလးမ်ားသည္လည္း အလွအပကို ျမတ္ႏိုးတတ္ၾကသည္ကို သတိထားမိခဲ႔သည္။

မိေတာကေတာ႔ ရိုးရိုးေလးသာ ဝတ္စားတတ္ေလသည္။ ဂ်ဲဂ်ဲကေတာ႔ ႏူးႏူးညံ႔ညံ႔ႏွင့္ စကားကို ေလလုံးကြဲေအာင္ေတာင္ မေျပာေသာ အလြန္သိမ္ေမြ႔သူ တစ္ဦး။ အဲဒီအထဲမွာမွ အလွဘုရင္မေတြဟုေတာင္ တင္စား၍ရႏိုင္ေသာ ေက်ာင္းသူလွလွေလးမ်ားလည္း ရွိသည္။ ၿမိဳ႕သူေတြမို႔ အသုံးအေဆာင္ေတြကလည္း မိေတာ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးေသာ ဆံညွပ္ေလးမ်ား၊ ကြန္ပါဘူးလွလွေလးမ်ား၊ ခ်စ္စရာေရာင္စုံကလစ္ေလးမ်ား၊ လက္ေကာက္ေလးမ်ား။ မိေတာမွာ သူတို႔ကို ေငးၾကည္႔လို႔သာ ေနရသည္။

မိေတာက ငယ္စဥ္ကတည္းက ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားဝါသနာပါသူမို႔ ရြယ္တူမိန္းကေလးမ်ားထက္ အနည္းငယ္ပိုၿပီးထြားက်ိဳင္းသည္ဟု ဆို၍ရသည္။ ဂ်ဲဂ်ဲကေတာ႔ မိေတာလို အားကစားလည္း သိပ္လိုက္စားေလ႔မရွိ။ ေန႔လည္ခင္းမုန္႔စားဆင္းခ်ိန္တြင္ သစ္ပင္ေအာက္တြင္ ငုပ္တုပ္ေလး ထိုင္ေနတတ္သည္။ အျခားမိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ သားေရပင္သြားခုန္မည္ဟုဆိုေတာ႔လည္း ဂ်ဲဂ်ဲက မလိုက္။ ဂ်ဲဂ်ဲ မပါဘဲႏွင့္ မိေတာ သားေရပင္သြားခုန္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္…. ေက်ာင္းသူမ်ားက အေပၚယံလိႈက္လွဲသေယာင္ရွိသေလာက္ မိေတာကို တစ္ခုခု မႀကိဳက္ဘူးဆိုသည္ကို ခံစားေနမိခဲ႔သည္။ ဒီလိုႏွင့္မိေတာလည္း သစ္ပင္ေအာက္တြင္ ဂ်ဲဂ်ဲနဲ႔ တစ္စခန္းသြားရေတာ႔သည္။ ပထမရက္ေတြမ်ားတြင္ ဂ်ဲဂ်ဲႏွင့္အတူ မုန္႔စားေသာ္လည္း ၾကာလာသည္႔အခါတြင္ မိေတာသရုပ္က ေပၚလာေတာ႔ေလသည္။