မိေတာႏွင့္ ဂိမ္းမ်ား

ညေနခင္း ေနေရာင္ျခည္က ဖြဖြညင္သာ ျဖာက်ေနသည္။ အိပ္တန္းပ်ံဌက္တို႔က ျမစ္ျပင္တေလွ်ာက္ ေလဟုန္စီးေနၾကသည္။ ရုံးမွအိမ္အျပန္လမ္းတိုင္းမွာ ခံစားရေသာ မိေတာ၏ ခံစားခ်က္တို႔သည္ တစ္ေန႔ႏွင့္ တစ္ေန႔ မတူ။ အခ်ိဳ႔ရက္မ်ားတြင္ လန္းဆန္းတက္ၾကြေနတတ္ သေလာက္၊ အခ်ိဳ႕ရက္မ်ားတြင္မေတာ႔ ရုံးမွာ အဆင္မေျပမႈေလးေတြ ႀကဳံလာရသျဖင့္ မိေတာ မ်က္ႏွာႀကီးက သုန္မႈန္ေနတတ္သည္။

မိေတာႏွင့္ နံရံမွနားမ်ား

မိေတာ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ မႏူးမနပ္ကာလတစ္ခုတုန္းကျဖစ္သည္။

ၿမိဳ႕မွေက်ာင္းသစ္တစ္ေက်ာင္းကို ေျပာင္းခဲ႔ရေသာ မိေတာ…. ေက်ာင္းသူအသစ္မို႔ မိတ္ေဆြနည္းေနခ်ိန္တြင္ ဂ်ဲဂ်ဲဆိုသည္႔ ခ်င္းမေလး တစ္ဦးႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးခြင့္ ရခဲ႔သည္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ဝင္စမို႔ အတန္းထဲမွ မိန္းကေလးမ်ားသည္လည္း အလွအပကို ျမတ္ႏိုးတတ္ၾကသည္ကို သတိထားမိခဲ႔သည္။

မိေတာကေတာ႔ ရိုးရိုးေလးသာ ဝတ္စားတတ္ေလသည္။ ဂ်ဲဂ်ဲကေတာ႔ ႏူးႏူးညံ႔ညံ႔ႏွင့္ စကားကို ေလလုံးကြဲေအာင္ေတာင္ မေျပာေသာ အလြန္သိမ္ေမြ႔သူ တစ္ဦး။ အဲဒီအထဲမွာမွ အလွဘုရင္မေတြဟုေတာင္ တင္စား၍ရႏိုင္ေသာ ေက်ာင္းသူလွလွေလးမ်ားလည္း ရွိသည္။ ၿမိဳ႕သူေတြမို႔ အသုံးအေဆာင္ေတြကလည္း မိေတာ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးေသာ ဆံညွပ္ေလးမ်ား၊ ကြန္ပါဘူးလွလွေလးမ်ား၊ ခ်စ္စရာေရာင္စုံကလစ္ေလးမ်ား၊ လက္ေကာက္ေလးမ်ား။ မိေတာမွာ သူတို႔ကို ေငးၾကည္႔လို႔သာ ေနရသည္။

မိေတာက ငယ္စဥ္ကတည္းက ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားဝါသနာပါသူမို႔ ရြယ္တူမိန္းကေလးမ်ားထက္ အနည္းငယ္ပိုၿပီးထြားက်ိဳင္းသည္ဟု ဆို၍ရသည္။ ဂ်ဲဂ်ဲကေတာ႔ မိေတာလို အားကစားလည္း သိပ္လိုက္စားေလ႔မရွိ။ ေန႔လည္ခင္းမုန္႔စားဆင္းခ်ိန္တြင္ သစ္ပင္ေအာက္တြင္ ငုပ္တုပ္ေလး ထိုင္ေနတတ္သည္။ အျခားမိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ သားေရပင္သြားခုန္မည္ဟုဆိုေတာ႔လည္း ဂ်ဲဂ်ဲက မလိုက္။ ဂ်ဲဂ်ဲ မပါဘဲႏွင့္ မိေတာ သားေရပင္သြားခုန္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္…. ေက်ာင္းသူမ်ားက အေပၚယံလိႈက္လွဲသေယာင္ရွိသေလာက္ မိေတာကို တစ္ခုခု မႀကိဳက္ဘူးဆိုသည္ကို ခံစားေနမိခဲ႔သည္။ ဒီလိုႏွင့္မိေတာလည္း သစ္ပင္ေအာက္တြင္ ဂ်ဲဂ်ဲနဲ႔ တစ္စခန္းသြားရေတာ႔သည္။ ပထမရက္ေတြမ်ားတြင္ ဂ်ဲဂ်ဲႏွင့္အတူ မုန္႔စားေသာ္လည္း ၾကာလာသည္႔အခါတြင္ မိေတာသရုပ္က ေပၚလာေတာ႔ေလသည္။