Sunday, November 20, 2016

အေငြ႔ (၂)

ေရကူးကန္ဟာ အျပာေရာင္လဲ႔ေနတယ္။ ဒီေရကူးကန္ဟာ ကိုယ္တည္းတဲ႔ ဟိုတယ္အေဆာက္အဦးႀကီးရဲ႕ အလယ္မွာရွိတယ္။ ေရကူးကန္ထဲကေရေတြဟာ အျပာရင့္ေရာင္။ ပိန္းပိန္းေအာင္ေမွာင္တဲ႔ အနက္အေမွာင္ အျပာေရာင္။ ေန႔လည္တုန္းကေတာ႔ အခုေလာက္နက္ေမွာင္ေအာင္ မျပာေသးဘူး၊ ေကာင္းကင္ျပာႏုႏုေပၚမွာ ဖြဖြေလးေျပးေနတဲ႔ တိမ္ျဖဴျဖဴတစ္အုပ္ကို ဒီေရကန္က အေရာင္ဟပ္ထားေပးေသးတာ။
ေရကန္ပတ္ပတ္လည္မွာေတာ႔ အနားယူလွဲေလ်ာင္းႏိုင္တဲ႔ ႀကိမ္ခုံေတြရွိတယ္။ ႀကိမ္ခုံေတြဟာ အေရာင္လဲေတာက္ပသစ္လြင္ေနေသးတယ္။ အဲဒီႀကိမ္ခုံတန္းေတြရဲ႕ေနာက္မွာေတာ႔ အုန္းပင္ေတြ၊ ပင္လယ္ကဗြီးပင္ေတြ၊ အစိမ္းေရာင္အရြက္ဖားဖား အပင္ေတြတန္းစီေနတာ။ အခ်ိဳ႔အပင္ေတြဟာဆိုရင္ အေဆာက္အဦးႀကီးရဲ႕ ျပတင္းေပါက္ေတြကိုေတာင္ လွလွပပ ဝါးၿမိဳေတာ႔ မေယာင္။
ညေမွာင္လာၿပီမို႔ လူရွင္းေနၿပီ။ ကိုယ္ကလဲ လူရွင္းခ်ိန္ကို တမင္ေရြးၿပီးဆင္းလာခဲ႔တာပဲေလ။
ကိုယ္ေျခလွမ္းေနတဲ႔ေနရာက ၁၈၀၀ခုႏွစ္ေလာက္ကပုံစံမ်ိဳးမီးတိုင္တစ္ခုအနားကို။ အဲဒီမီးတိုင္နားမွာ အစိမ္းေရာင္အရြက္ဖားဖားအပင္တစ္ပင္က ေဝေဝဆာဆာအုပ္မိုးေနေသးတာ။ မီးတိုင္ကို အဲဒီအပင္က အုပ္မိုးဝါးယူဖို႔ႀကိဳးစားေနတာလး၊ သူ႔ကိုဝါးၿမိဳဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ႔ အဲဒီအပင္ကို မီးတိုင္က သူ႔အလင္းနဲ႔ပိုလင္းေစေနတာလား။

အဲဒီအစိမ္းေရာင္အပင္ေအာက္က ႀကိမ္ခုံမွာ အသာေလးလွဲေလ်ာင္းလိုက္တယ္။ လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတဲ႔ ေဆးလိပ္နဲ႔မီးျခစ္ကို အဆင္သင့္ျပင္လိုက္တယ္။ ေဆးလိပ္ကို ႏွစ္သက္လြန္းေပမယ္႔ ဘဝမွာ ႏွစ္ႀကိမ္သုံးႀကိမ္ထက္ ပိုၿပီးေဆးလိပ္မေသာက္ခဲ႔သူ။

တစ္ေယာက္တည္း ေအးေအးေဆးေဆး ေဆးလိပ္ေသာက္မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီး ဒီေရကန္အနားကိုေရာက္လာတုန္းကေတာ႔ စိတ္လႈပ္ရွားသလိုလိုျဖစ္ခဲ႔ေပမယ္႔ ညကလွပလြန္းေနေတာ႔ ပတ္ဝန္းက်င္အလွမွာ ခဏေတာ႔ယစ္မူးလိုက္မယ္လို႔ စဥ္းစားမိလိုက္တယ္။
ဘယ္ဘက္ခပ္လွမ္းလွမ္းက ပိတ္ခါနီးေအာက္ထပ္စားေသာက္ဆိုင္က ပန္းကန္ခြက္ေယာက္သိမ္းဆည္းသံ သဲ႔သဲ႔။ စားပြဲထိုးႏွစ္ေယာက္သုံးေယာက္ေလာက္က ကန္ေဘာင္ေပၚမွာ ခ်ခင္းထားတဲ႔ စားပြဲေတြေပၚက ပန္းကန္ေတြနဲ႔ စားပြဲခင္းျဖဴျဖဴေတြကို သိမ္းဆည္းေနၾကတာ။ စားေသာက္ဆိုင္ထဲကိုလွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ အထဲမွာ ႏိုင္ငံျခားသားအုပ္စု တစ္စုထိုင္ေနၾကေသးတယ္။

ညာဘက္ကအေပၚ တတိယထပ္က အားကစားရုံထဲမွာ လူႏွစ္ေယာက္ အားကစားလုပ္ေနတာ လွမ္းေတြ႔လိုက္ေသးတယ္။ အဲဒီအေရွ႕ဘက္ ဒုတိယထပ္မွာရွိတဲ႔ ေနာက္ထပ္စားေသာက္ဆိုင္ဝရံတာေပၚမွာေတာ႔ မီးေရာင္မွိန္မွိန္ေလးေတြလင္းေနၿပီး ကိုယ္လို ေအးေအးေဆးေဆးတစ္ေယာက္ထဲထိုင္ရင္း ညအလွကိုေငးေနသူတစ္ေယာက္ကိုလည္း ျမင္လိုက္တယ္။
အေဆာက္အဦးရဲ႕အလင္းေရာင္သဲ႔သဲ႔နဲ႔ ကန္ေဘာင္ပတ္လည္မီးတိုင္ဆီက အလင္းေရာင္ခပ္မွိန္မွိန္ေလးေတြဟာ နက္ေမွာင္ျပာလြင္တဲ႔ေရကန္ထဲမွာ ကူးခတ္ကခုန္ေနၾကေသးတာ။
ေဆးလိပ္ကို မီးမညွိခင္ ေကာင္းကင္ကို ေမာ႔ၾကည္႔လိုက္မိတယ္။

ကုိယ္… ရင္ခုန္သြားသလား…။
ဟုတ္တယ္။
ကိုယ္ခ်စ္ေနရသူကို လူေတြအမ်ားႀကီးၾကားထဲမွာ ရုတ္တရက္ျမင္လိုက္ရသလို၊ ခ်စ္သူကုိ သူမသိေအာင္ ခိုးလို႔လိုက္ရွာေနတုန္း ေနာက္မွာေရာက္ေနလို႔ ရွက္ရြံ႕သြားရသလို၊ ကိုယ္ခ်စ္ရသူက သူ႔ခ်စ္သူကို ဂရုစိုက္ေနတာကို ခပ္လွမ္းလွမ္းကျမင္လိုက္ရလို႔ သူတို႔အတြက္ၾကည္ႏူးရေပမယ္႔ ကိုယ္႔အတြက္ကေတာ႔ လွမ္းမမီွတဲ႔ပန္းအတြက္ ႏႈတ္ခမ္းေလးမသိမသာတြန္႔ရုံ ႀကိတ္ၿပဳံးရင္း သူတို႔အတြက္ၾကည္ႏူးရင္း ကိုယ္႔အတြက္ တိတ္တိတ္ကေလး ေၾကကြဲတယ္ဆိုရုံေလးေၾကြကြဲရတဲ႔ခံစားခ်က္။ အဲသလိုခံစားခ်က္မ်ိဳး။