မိေတာႏွင့္ တန္းစီျခင္း

(၁)
ရန္ကုန္ Ocean မွာ အသီးအႏွံ၊ သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ စသည္.. မၾကာခဏဝယ္ျဖစ္ေတာ႔ checkout counter မွာ တန္းစီေနတဲ႔တစ္ရက္ ေရွ႕မွာတစ္ေယာက္ရွိေနေတာ႔ space ေပးတဲ႔အေနနဲ႔ နည္းနည္းခပ္ခြာခြာ ရပ္ေနမိတယ္။ အဲဒါအေနာက္က ရပ္ေနတဲ႔တစ္ေယာက္က အရမ္းလိုက္ကပ္ေနေတာ႔ မေနတတ္ေတာ႔လို႔ ေရွ႕ကိုနည္းနည္းတိုးေပးတယ္။ တိုးေပးတိုင္း ေနာက္က အရမ္းလိုက္ကပ္၊ ေရွ႕ကိုတိုးေပးလိုက္၊ ေနာက္ကကပ္လာလိုက္နဲ႔ ေရွ႕ကတန္းစီေနသူနဲ႔ထိေတာ႔မယ္။ ေနာက္က အစ္မႀကီးကို မိေတာ လွည္႔ၾကည္႔ၿပီး အရမ္းကပ္ေနၿပီဆိုတာကို အမူအယာနဲ႔အခ်က္ျပမိတာမွာ ပိုဆိုးသြားတယ္။ မိေတာရဲ႕ ခါးကိုလာကိုင္ၿပီး ေရွ႕ကိုတိုးဖို႔သူက လုပ္ေသးတာ။ တစ္ခါမွ ခါးကိုကိုင္တာ မႀကဳံဖူး၊ ယားကလည္း ယား။ သူ႔ကို မ်က္လုံးျပဴးၿပီး တစ္ခ်က္ထပ္လွည္႔ၾကည္႔တယ္။




အဲဒီအစ္မႀကီးကို မိေတာက အမူအယာနဲ႔ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း အခ်က္ျပတာ၊ အဲဒါလည္း မရဘူး။ ေရွ႕ကတစ္ေယာက္ၿပီးသြားလို႔ ေကာင္တာက တစ္ေယာက္ လုပ္လက္စေလးေတြ လက္စသပ္ပါေစဦးဆိုၿပီး မိေတာ ေစာင့္၊ လက္ထဲက ပစၥည္းေလးေတြ ေကာင္တာေပၚတင္ဖို႔ ဟန္ျပင္ရုံရွိေသးတယ္။ သူက မိေတာကိုေက်ာ္ၿပီး သူ႔ပစၥည္းႏွစ္ခုကို တင္လိုက္တယ္။
မိေတာလည္း ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ သူ႔ကို ၾကည္႔ေနေတာ႔.. အံမယ္.. သူက ဆတ္ကနဲေမးေငါ့ျပေသးတာ.. တင္ေလေပါ့.. မင္းပစၥည္းနဲ႔ ငါ့ပစၥည္း အတူတူေရာတင္ၾကမယ္ဆိုတဲ႔ ပုံစံ။

မိေတာလည္း ဘာရမလဲ သူ႔ပစၥည္းကိုယူၿပီး သူ႔ရင္ဘတ္ထဲ ဘုန္းဆို ျပန္ထည္႔ေပးလိုက္တယ္။
ေနာက္တစ္ခါကလည္း အဲလိုပဲ.. ေရွ႕ကလူေတြနဲ႔ ပူးကပ္မရပ္ခ်င္ေတာ႔ ခြာရပ္တာ.. ခြာတယ္ဆိုတာလည္း သိပ္အေဝးႀကီး မဟုတ္ပါဘူး။ ၾကားမွာ တစ္ေတာင္ခြဲစာေလာက္ပါ.. အဲဒါကို ေနာက္ကေန ေဒါက္ျမင္႔အထူႀကီးနဲ႔ ပန္းေရာင္လက္လက္ သိုးေမႊးပြပြစြယ္တာနဲ႔တစ္ေယာက္က မိေတာကို ေက်ာ္တက္တယ္။ သိုးေမႊးစေလးေတြက တလႊားလႊားနဲ႔ ေလထဲလြင့္ပ်ံတာ လွေတာ႔လွသားလို႔ ေငးေနမိေသးတာ။ သိုးေမႊးတဖြားဖြား မမက သူ႔ပစၥည္းေတြကို ခပ္တည္တည္ပဲ ေကာင္တာေပၚတင္ေနတာ။ ေကာင္တာက မိန္းကေလးက ဘာမွ မေျပာဘူး။ ေစာင့္ၾကည္႔ေနေသးတယ္။ အစ္မ အလွည္႔မဟုတ္ေသးဘူးလို႔ ေျပာမလားလို႔။ တစ္ခြန္းမွ မေျပာဘူး။


မိေတာလည္း ေဗေကးရွင္းမို႔ စိတ္က ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္လင္ေနတာမို႔ ဘယ္သူေက်ာ္တက္တက္၊ တြန္းထိုးထိုး ဘာမွမျဖစ္ေပမယ္႔ အဲဒီတစ္ခါေတာ႔ မေျပာလို႔ မျဖစ္ေတာ႔ဘူးဆိုၿပီး … ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးေလးပဲ.. က်မ အရင္တန္းစီေနလို႔ က်မအရင္ရွင္းမယ္ေနာ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ မရဘူးရွင္.. သူတို႔က မ်က္ေထာင့္နီနဲ႔ ၾကည္႔ေသးတာ… သိုးေမႊးမမေဘးက လယ္သာကိုကိုကပါ ေစြေစာင္းေစာင္းနဲ႔ မိေတာကို မိုက္ၾကည္႔ၾကည္႔ေနတာ။
ဒီေလာက္ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျပာေနတာ မရတာနဲ႔… မိေတာလည္း ကိုယ္ကိုမတ္လိုက္ၿပီး သူတို႔ပစၥည္းေတြ ေဘးကို အားနဲ႔တြန္းေရႊ႕လိုက္ၿပီး ကိုယ္႔ပစၥည္းေတြ တင္လိုက္ေတာ႔မွ နည္းနည္းၿငိမ္သြားတယ္။


(၂)
တစ္ေခါက္ကလည္း ဓာတ္ဆီဆိုင္ကတြဲဖြင့္တဲ႔ စတိုးဆိုင္ေလးမွာ မိေတာက အရင္တန္းစီေနတာ ေနာက္ကေရာက္လာတဲ႔ ခပ္ေခ်ာေခ်ာေကာင္ေလးကို ေကာင္တာက ေကာင္မေလးက ဂရုစိုက္ေနတာ။ မိေတာကို ပစ္ထားတာ… မိေတာမွာ တန္းလန္းႀကီး။ ေကာင္ေလးက နယ္ကလာတဲ႔ ကားတစ္စင္းစင္းရဲ႕ စပယ္ယာေလးထင္တယ္။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ႔ သူက စတိုးဆိုင္ထဲမွာ ဖိနပ္စီးမထားဘူး၊ ဖိနပ္ကို အျပင္မွာ ခၽြတ္ထားခဲ႔တယ္။ မိေတာလည္း သူ႔မ်က္ႏွာကိုၾကည္႔လိုက္ ဖိနပ္မပါတဲ႔ သူ႔ေျခေထာက္ကို ၾကည္႔လိုက္နဲ႔၊ ေကာင္ေလးကို သနားသလိုလိုျဖစ္သြားေပမယ္႔ စည္းကမ္းကစည္းကမ္းပဲေလ။
ေကာင္တာမမေလး ဘာေျပာမလဲ ၾကည့္ေတာ့…
အမယ္.. သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က အၾကည္ဆိုက္ေနၾကေသးတာ။
ႏိုင္ငံဂ်ားစကားအရဆိုရင္ ဖလက္ေတြလုပ္ေနၾကတာေပါ့ (ဖလက္=flirt)
မိေတာလည္း အဟမ္း ဆို ေခ်ာင္းဟန္႔ေသးတယ္။ ေကာင္တာမမကေလးက မၾကားေတာ႔ဘူးေလ။ ေကာင္ေခ်ာေလးရဲ႕ မ်က္လုံးထဲမွာ သူ႔အာရုံေတြ အကုန္နစ္ေမ်ာကုန္ၿပီ။
ေကာင္ေလးက ေနာက္က မွန္ဗီရိုထဲက အရက္ပုလင္းထုတ္ေပးဖို႔ေတာင္းတယ္။ မိေတာကို ေက်ာ္ၿပီး ေကာင္တာကို ကိုယ္တေစာင္းမွီၿပီး ေအာင္ရဲလင္း ဒီဇိုင္းနဲ႔ ..။

ေကာင္တာမမေလးက လည္း လွမ္းယူလိုက္ၿပီ။ မိေတာအတြက္ ေငြျဖတ္ဖို႔ စက္ထဲအကုန္ရိုက္ထည္႔ၿပီးေနတာကို တန္းလန္းႀကီး ပစ္ထားတာ။
မိေတာလည္း သည္းသည္းခံလာမႈေတြက မ်ားလာေတာ႔ မရေတာ႔ဘူး။
အစ္မ အရင္ေရာက္တာေနာ္ ညီမ လို႔ ေျပာမိေတာ႔တယ္။
ေကာင္တာမမေလးက မိေတာကို မေက်နပ္ျဖစ္သြားလား မသိ၊ မ်က္လံုးေစြ၊ အံႀကိတ္ၿပီး လည္ကိုလိမ္ထားတယ္။
တစ္ကယ္ဆို ေကာင္တာက မိန္းကေလးေတြကို ထရိန္နင္ေပးထားဖို႔ေကာင္းတယ္။ customer အခ်င္းခ်င္း resolve လုပ္စရာမလိုခင္.. သူတို႔အေနနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဝင္ေျပာလိုက္ရင္ ေစ်းဝယ္သူအခ်င္းခ်င္း စကားေျပာစရာ မလိုေတာ႔ဘူးေပါ့။


(၃)
တန္းစီရေကာင္းမသိတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ လူေတြဆီက သိပ္မေမ်ာ္လင့္ဘူး။ မိေတာက အမ်ိဳးေတြ (ျမန္မာျပည္မွလူမ်ားအားလုံးကို ရည္ညႊန္းသည္) ရွိရာအရပ္သို႔ ျပန္တိုင္း ႏွလုံးသားကို အႀကီးႀကီးထားျပန္တယ္။ ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီလိုပဲျဖစ္ခဲ႔သလား…. တန္းစီရေကာင္းမွန္းသိခဲ႔ရဲ႕လားဆိုတဲ႔ အေတြးနဲ႔။

တစ္ေထာင့္ကိုးရာကိုးဆယ့္ငါးတို႔ သကၠရာဇ္၂၀၀၀ ကာလေတြ..မိေတာ ရန္ကုန္ျပန္စဥ္က ေလယာဥ္ကြင္းက ေကာင္တာေသးေသးေလးတစ္ခုမွာ အကုန္စုၿပဳံတိုးရတာ.. တစ္ကယ္ဘုရားစူးပါ။ ခုလို အိေျႏၵရရနဲ႔ ေဒါက္ျမင့္စီးလို႔ ရင္ေကာ႔ေခါင္းေမာ႔ၿပီး လက္ဆြဲအိတ္ကို ေၾကာ့ေၾကာ့ေလးဆြဲလာလို႔ မရဘူး။ မီးကမႈန္မႈန္၊ မီးလုံးနားမွာဝဲပ်ံေလ႔ရွိတဲ႔ ပိုးဖလံေတြကို ေခါင္းငုံ႔ကိုယ္ကိုင္း ေရွာင္ခဲ႔ရတာ၊ ငယ္ငယ္က ခါးပတ္နက္အထိ သင္တန္းမတက္ခဲ႔တာ ေနာင္တမ်ား ရမိေသးတယ္။ ေစာင့္ႀကိဳေနသူေတြကိုလည္း သိပ္ေတာင္ ရယ္မျပရဲ၊ ငါးခူျပံဳးေလးေနရတယ္၊ ပါးစပ္ထဲ ပိုးေကာင္ဝင္မွာစိုးလို႔။
ဒါေပမယ္႔ အဲဒီျမင္ကြင္းေတြ အနံ႔အသက္ေတြကို စြဲလန္းရတာပဲ ..ဒါလည္း အမွန္ဘဲ။ အခုလို ႏိုင္ငံျခားနံ႔ နံေနတဲ႔ ရန္ကုန္ေလယာဥ္ကြင္းနဲ႔ အရင္လို မီးေရာင္မွိန္မွိန္၊ ပိုးဖလံဝဲဝဲ ရန္ကုန္ေလယာဥ္ကြင္း ဘယ္ဟာပိုလြမ္းစရာေကာင္းသလဲလို႔ ေမးရင္ .. မိေတာရဲ႕ အတၱကို ဦးစားေပးလို႔ေျဖရမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ အရင္က ေလယာဥ္ကြင္းက လြမး္စရာပိုေကာင္းတယ္ေပါ့ေနာ္။ ေလယာဥ္ကြင္းပုံစံနဲ႔ အနံ႔အသက္ကိုလြမ္းတာ။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြတုန္းက အင္မီဂေရးရွင္း ေအာ္ဖစ္ရွာေတြကိုေတာ႔ မလြမ္းပါဘူး။
ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည္႔ေတာ႔လည္း သူတို႔မွာလည္းပဲ စနစ္ေတြရဲ႕သားေကာင္ေတြပဲလို႔လည္း ျမင္ပါတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းဆက္မေရးဘူး မိေတာရပ္လိုက္မယ္ စိတ္ကူးတယ္။ မဟုတ္ရင္… ရယ္စရာေရးတာကေန စိတ္တိုစရာေတြေရးျဖစ္လာမွာစိုးလို႔။

အဲ…
ခုနကစကားကို ျပန္ေကာက္ရမယ္ဆိုရင္…
အဲဒီတုန္းက..
အဲဒီေနရာမွာလည္း ေနာက္ကေနကို တြန္းထိုးၿပီး ေက်ာ္တက္ၿပီး အင္မီဂေရးရွင္းကို ဝင္ၾကတာ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီး မွီရာကားနဲ႔ထြက္ေျပးေတာ႔မယ္႔အတိုင္း။ မိေတာက စကၤာပူေလေၾကာင္းလိုင္းနဲ႔ စကၤာပူက ပတ္ျပန္တာ။ စာအုပ္ကို ေကာင္တာေပၚမွာအရင္တင္ထားတာ .. ေနာက္ကေန ေရာက္လာတဲ႔ ျခင္းေတြ၊ ေတာင္းေတြ၊ ပလုံးေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံဂ်ားျပန္ေတြက မိေတာစာအုပ္ေပၚ သူတို႔စာအုပ္ေတြ ဖတ္ကနဲဖတ္ကနဲ တျဗန္းျဗန္းတင္ၾကတာ.. မိေတာရဲ႕စာအုပ္ေလးက ေအာက္ဆုံး ေရာက္သြားတယ္။


မိေတာလည္း ေဘးကို အသာေလးဖယ္ေပးရင္း မ်က္ႏွာက မက်ည္းေစ႔ေလာက္ပဲ က်န္ေတာ႔တယ္။
ဖယ္မေပးလို႔လည္း မရဘူး.. သူတို႔က အတင္းတြန္းထိုးဝင္တာ. သူတို႔လက္ထဲက ျခင္းေတြ၊ ေတာင္းေတြကပါ ပါေသးတယ္။
ေနာက္.. ျဖည္႔ရမယ္႔ ေဖာင္တစ္ခုအတြက္ ေဘးနားက ရြယ္တူ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း၊ ကိုယ္႔အိမ္ကိုျပန္ေရာက္လာၾကသူမို႔ အားကိုတႀကီးနဲ႔ ေဘာပင္ေလးေတာင္းမိတယ္။ သူ႔ေဘးကတစ္ေယာက္က မင္းသမီးကိုရည္းစားစကားလာေျပာတဲ႔ မင္းသားကို မဲ႔ကာရြဲ႕ကာနဲ႔ ျပန္ရန္ေထာင္တဲ႔ ျမန္မာရုပ္ရွင္ကားေတြထဲက အရံမင္းသမီးေတြ ပုံစံအတိုင္း ေျပာတယ္….။
လုံးဝမေပးနဲ႔..
ေျပာလိုက္.. ေဘာပင္မရွိဘူးေျပာပစ္လိုက္တဲ႔…
မိေတာလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ဝမ္းနည္းအံ႔ၾသယူႀကဳံးမရေတြျဖစ္တာ မ်က္လုံးျပဴးၿပီးေငးေနမိတယ္။


ကိုယ္႔ျပည္သားအခ်င္းခ်င္းလုပ္ရက္ေလျခင္းဆို ဒရာမာေတာင္ လုပ္ျဖစ္ခမန္း။ မိေတာလည္း တစ္ကယ္႔ကို ေတာသူၿမိဳ႕ေရာက္ျဖစ္ေနတာ။ အင္မီဂေရးရွင္းေအာ္ဖစ္ရွာကလည္း လွမ္းေအာ္တယ္။ ဒါဘယ္သူ႔စာအုပ္လဲ ဆိုၿပီး။ တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔ ကၽြန္မစာအုပ္ပါလို႔ ေျခဖ်ားေလးေထာက္ၿပီး ျပန္ေအာ္ေျပာေတာ႔… လာခဲ႔ေလ.. ဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲတဲ႔။
အဲဒီတုန္းက အရင္ဆုံးေကာင္တာေရွ႕ေရာက္လို႔ စာအုပ္ကိုအရင္ဆုံးထပ္ထားလည္း စာအုပ္ကေအာက္ဆုံးေရာက္သြားလို႔ ေနာက္ဆုံးမွာထြက္လာရေတာ႔တာ…။ အခုေတာ႔ အဲသလိုမဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး။ အမ်ားႀကီးတိုးတက္ေျပာင္းလဲလာပါၿပီ။
ဒီလိုပဲေလ.. ဘဝမွာ အရင္ဆုံးေရာက္တိုင္းလည္း အရင္ဆုံးမျဖစ္တာေတြရွိတဲ႔သေဘာ သံေဝဂေလးနဲ႔တရားသေဘာပဲ ၾကည္႔မိပါေတာ႔တယ္။


အိမ့္ခ်မ္းေျမ့
အမွတ္တယေကာ႔မန္႔ေလးမ်ားကို သိမ္းထားခြင့္ျပဳပါရွင္..

 

 

--

--

----