ၿမိဳ႕မွေက်ာင္းသစ္တစ္ေက်ာင္းကို
ေျပာင္းခဲ႔ရေသာ မိေတာ…. ေက်ာင္းသူအသစ္မို႔ မိတ္ေဆြနည္းေနခ်ိန္တြင္
ဂ်ဲဂ်ဲဆိုသည္႔ ခ်င္းမေလး တစ္ဦးႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးခြင့္ ရခဲ႔သည္။
ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ဝင္စမို႔ အတန္းထဲမွ မိန္းကေလးမ်ားသည္လည္း အလွအပကို
ျမတ္ႏိုးတတ္ၾကသည္ကို သတိထားမိခဲ႔သည္။
မိေတာကေတာ႔ ရိုးရိုးေလးသာ ဝတ္စားတတ္ေလသည္။
ဂ်ဲဂ်ဲကေတာ႔ ႏူးႏူးညံ႔ညံ႔ႏွင့္ စကားကို ေလလုံးကြဲေအာင္ေတာင္ မေျပာေသာ
အလြန္သိမ္ေမြ႔သူ တစ္ဦး။ အဲဒီအထဲမွာမွ အလွဘုရင္မေတြဟုေတာင္
တင္စား၍ရႏိုင္ေသာ ေက်ာင္းသူလွလွေလးမ်ားလည္း ရွိသည္။ ၿမိဳ႕သူေတြမို႔
အသုံးအေဆာင္ေတြကလည္း မိေတာ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးေသာ ဆံညွပ္ေလးမ်ား၊
ကြန္ပါဘူးလွလွေလးမ်ား၊ ခ်စ္စရာေရာင္စုံကလစ္ေလးမ်ား၊ လက္ေကာက္ေလးမ်ား။
မိေတာမွာ သူတို႔ကို ေငးၾကည္႔လို႔သာ ေနရသည္။
မိေတာက ငယ္စဥ္ကတည္းက
ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားဝါသနာပါသူမို႔ ရြယ္တူမိန္းကေလးမ်ားထက္
အနည္းငယ္ပိုၿပီးထြားက်ိဳင္းသည္ဟု ဆို၍ရသည္။ ဂ်ဲဂ်ဲကေတာ႔ မိေတာလို
အားကစားလည္း သိပ္လိုက္စားေလ႔မရွိ။ ေန႔လည္ခင္းမုန္႔စားဆင္းခ်ိန္တြင္
သစ္ပင္ေအာက္တြင္ ငုပ္တုပ္ေလး ထိုင္ေနတတ္သည္။
အျခားမိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ သားေရပင္သြားခုန္မည္ဟုဆိုေတာ႔လည္း
ဂ်ဲဂ်ဲက မလိုက္။ ဂ်ဲဂ်ဲ မပါဘဲႏွင့္ မိေတာ သားေရပင္သြားခုန္ေသးသည္။
သို႔ေသာ္…. ေက်ာင္းသူမ်ားက အေပၚယံလိႈက္လွဲသေယာင္ရွိသေလာက္ မိေတာကို တစ္ခုခု
မႀကိဳက္ဘူးဆိုသည္ကို ခံစားေနမိခဲ႔သည္။ ဒီလိုႏွင့္မိေတာလည္း
သစ္ပင္ေအာက္တြင္ ဂ်ဲဂ်ဲနဲ႔ တစ္စခန္းသြားရေတာ႔သည္။ ပထမရက္ေတြမ်ားတြင္
ဂ်ဲဂ်ဲႏွင့္အတူ မုန္႔စားေသာ္လည္း ၾကာလာသည္႔အခါတြင္ မိေတာသရုပ္က
ေပၚလာေတာ႔ေလသည္။
ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ အရုပ္ပစ္၊ ေဂၚလီပစ္၊
သားေရပင္ေလာင္းကစားေနေသာ အတန္းထဲမွ ေကာင္ေလးမ်ား ကစားနည္းမ်ားကို
ပိုၿပီးစိတ္ဝင္စားေနမိသည္။ မိန္းကေလးမ်ား ကစားေလ႔ရွိေသာ အရုပ္မကို အက်ီ
ၤေလးေတြဝတ္ျခင္း၊ ပိုက္ဆံအိတ္ေလးေတြ လွဲလွယ္ဝတ္ဆင္ေပးျခင္း၊ စေသာ…. အရုပ္မ
ကစားနည္းထက္ သားေရပင္ပစ္၊ ေပါင္ေပါင္ေဖာက္၊ ဂုံညွင္းသီးထု ေသာ
ကစားနည္းမ်ားကိုသာ မိေတာက ရင္ခုန္ေလသည္။
ဒီလိုႏွင့္ မုန္႔စားေက်ာင္းဆင္းၿပီဆိုလွ်င္၊ ေယာကၤ်ားေလးမ်ား ဂုံညွင္းသီးထုသည္႔အနားကို မေယာင္မလည္ ေရာက္ေရာက္သြားတတ္သည္။
ဒီလိုႏွင့္ မုန္႔စားေက်ာင္းဆင္းၿပီဆိုလွ်င္၊ ေယာကၤ်ားေလးမ်ား ဂုံညွင္းသီးထုသည္႔အနားကို မေယာင္မလည္ ေရာက္ေရာက္သြားတတ္သည္။
ဂ်ဲဂ်ဲစကားကို မိေတာတစ္ေယာက္
မသိက်ိဳးကၽြံျပဳေနခဲ႔သည္။ ပထမေတာ႔ ေယာကၤ်ားေလးမ်ားက မိေတာကို ဘာလာရႈပ္တာလဲ
ဆိုသည္႔ပုံႏွင့္ ေပေစာင္းေစာင္း၊ ခပ္စိမ္းစိမ္း၊ ဘုၾကည္႔ၾကည္႔ၾကေလသည္။
မိေတာကလည္း အက်ီ ၤလက္ကေလးကို မသိမသာတင္ၿပီး အတင္းဝင္ေလေတာ႔သည္။
ဒီလိုႏွင့္…. နယ္မွာကတည္းက အႏွီကစားနည္းေတြကို ထမင္းစား ေရေသာက္
လုပ္လာသူမို႔၊ ၾကာလာေတာ႔ ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ သူတို႔ဆီ မိေတာ
မသြာျဖစ္ခဲ႔လွ်င္ေတာင္ လိုက္ေခၚၾကသည္႔ အေျခအေန ေရာက္လာခဲ႔သည္။ သူတို႔ကလည္း
မိေတာကို မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္ႏွင့္ မျမင္၊ မဆက္ဆံ။ ေျပာစရာရွိေျပာ၊
ဆိုစရာရွိဆို၊ ျငင္းစရာရွိျငင္းသလို၊ မိေတာကလည္း သူတို႔အား
ကိုယ္ႏွင့္အေျခအေနမတူသူေတြဟာ မျမင္။ ကစားရဖို႔၊ သားေရပင္ ပိုရဖို႔၊
ေျပးရလႊားရဖို႔ေလာက္သာ စိတ္ဝင္စားေလသည္။
ထိုေယာကၤ်ားေလးအုပ္စုထဲတြင္ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိေလသည္။ ‘ေမာင္ထူး’ ဟု ေခၚလတံ႔။ ေမာင္ထူးက
ရုပ္ရည္ေျဖာင့္သည္မို႔ မိန္းကေလးေတြက ႏွစ္သက္ၾကသည္။ ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာရုံမက
အရုပ္ပစ္တာမွာလည္း ခ်န္ပီယံ။ သို႔ျဖစ္၍ မိန္းကေလးမ်ားက
သူတစ္ခ်က္ၿပဳံးသည္ႏွင့္ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖစ္သူျဖစ္၊
တိုင္ႏွင့္ဝင္ေဆာင့္သူေဆာင့္၊ ဟိုတိုးဒီဝင္ ျဖစ္သူျဖစ္ႏွင့္။ မိေတာကေတာ႔
ေမာင္ထူး ကို သားေရပင္ျဖစ္ေဖာ္၊ အရုပ္ပစ္ေဖာ္ထက္ ပိုၿပီး စိတ္ထဲမရွိသလို၊
ေမာင္ထူးကလည္း မိေတာ ႏွင့္ သစ္ပင္ၿပိဳင္တက္ဖို႔ေလာက္သာ စိတ္ဝင္စားသည္။
ေမာင္ထူးႏွင့္ မိေတာကလည္း ေျခရင္း၊
ေခါင္းရင္း အိမ္ကပ္ေနေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းဆင္းအတူတူ၊ ေက်ာင္းတက္အတူတူ
ျဖစ္လာခဲ႔သည္။ ခက္တာကလည္း မိေတာက သာမန္မိန္းကေလးမ်ားကဲ႔သို႔
ေရႊရင္သိမ္းသစ္အရြယ္အေရာက္ ပါးကြက္ၾကားေလးကြက္လို႔၊ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း
ေနမျပတတ္သူ။ ေျပာစရာရွိ တည္႔တိုးႀကီးေျပာတတ္လြန္း၍လည္း ဂ်ဲဂ်ဲေတာင္ တရႊဲရႊဲ
ငိုရတတ္ေသးသည္။ ေက်ာင္းကို တစ္ခါတစ္ခါ ခုံျမင့္ဖိနပ္ခုိးၿပီးေတာ႔ မိေတာက
ဝတ္လာတတ္ေသးသည္။ ထိုအခါတြင္ နဂိုကတည္းက သိပ္မပုေသာ မိေတာသည္
အရပ္အရွည္ႀကီးလို ျဖစ္ေနတတ္သည္။
သူငယ္ခ်င္းေယာကၤ်ားေလးမ်ားက မိေတာကုိ လွမ္းၾကည္႔ၿပီး…‘ဟာ.. ေဒါင္ေကာင္းလွခ်ည္လား၊ အရပ္ေလာက္ရွိလဲ မိေတာ’ ဟု ေမးလွ်င္…
‘ဘယ္ေလာက္မွ မရွိပါဘူးဟာ… နင့္ထက္ ၂လက္မေလာက္ပဲ ပိုျမင့္တာပါ’ ဟု ရယ္သြမ္းေသြးလွ်က္ ျပန္လည္ ေနာက္ေျပာင္တတ္ေလသည္။ တစ္ကယ္ကေတာ႔
မိေတာသည္႔ မိမိအရပ္ ဘယ္ေလာက္ရွိသည္ကို ကိုယ္တိုင္စိတ္မဝင္စားသည္႔အျပင္၊ တစ္ခါမွလည္း စိတ္လိုလက္ရ တိုင္းမၾကည္႔ဖူးခဲ႔။ လွမ္းေမးေသာ သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလး အရပ္ငါးေပခုႏွစ္လက္မရွိလို႔ ကိုယ္ကႏွစ္လက္မပိုရွည္သည္ ေနာက္ေျပာင္မိလွ်င္ အလိုလိုေနရင္း ငါးေပးကိုးလက္မ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါလားဆိုသည္႔ စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္အေတြးမ်ိဳးျဖင့္လည္း ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ အိပ္ေရးပ်က္ခံသည္႔ သူမ်ိဳး မဟုတ္။ ေမာင္ထူးႏွင့္လည္း ေက်ာင္းဆင္းေက်ာင္းတက္ အတူတူသြားလာသည္ကို၊ ေမာင္ထူးကို ႏွစ္သက္ေနၾကေသာ ‘ခ်ိဳခ်ိဳ’ ‘ညိဳညိဳ’ ‘ေသာ္ေသာ္’ ‘ေနာ္ေနာ္’ တို႔က မိေတာကို မ်က္မုန္းက်ိဳးေနၾကေတာ႔ေလသည္။ ထုိအုပ္စုထဲတြင္ ‘ေသာ္ေသာ္’ ႏွင့္ ‘ေနာ္ေနာ္’က အဆိုးဆုံးျဖစ္သည္။
‘နင့္ေကာင္မေလးေတြ ငါ့တစ္ခုခုလုပ္ေနဦးမယ္၊ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ျပန္ေတာ႔’
‘ေအာင္မာ.. နင့္ဟာနင္ ျပန္ပါ့လား၊ နင္.. ငါနဲ႔လိုက္ျပန္ေနၿပီးေတာ႔မ်ား’
‘ဟင္… ငါက နင္နဲ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ တြဲျပန္ခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး၊ အေမက နင္နဲ႔ေက်ာင္းတူတူသြားရမယ္ဆိုလို႔ဟဲ႔၊ သြား… နင္အရင္ျပန္ႏွင့္’
‘မျပန္ပါဘူး… နင္အရင္ျပန္ေပါ့’
အဲသလို မတည္႔အတူေန မိေတာႏွင့္ ေမာင္ထူးအျဖစ္ကိုေတာ႔ ေမာင္ထူးအၿပဳံးေအာက္တြင္ ရုန္းထြက္မရႏိုင္ျဖစ္ေနၾကေသာ အလွဖုရားမေလးေတြကေတာ႔ မသိရွာခဲ႔ပါေခ်။ ေမာင္ထူး ဂရုစိုက္မႈကို မရေလေလ၊ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း မေက်မလည္ျဖစ္ရမည္႔အစား လူမွားကာ မိေတာကို တြင္တြင္ထုေလေလ ျဖစ္ေတာ႔သည္။
✿⊱╮✿⊱╮✿⊱╮
တစ္ေန႔…. သစ္ပင္ေအာက္တြင္ တရႈံ႕ရႈံ႕ငိုေနေသာ ဂ်ဲဂ်ဲကို မိေတာ လွမ္းေတြ႔လိုက္ရသည္။‘ဂ်ဲဂ်ဲ… ဘာျဖစ္တာလဲဟင္’
‘ေသာ္ေသာ္နဲ႔ ေနာ္ေနာ္ေပါ့’
‘ဘာျဖစ္လို႔လဲ’
‘ငါ့ကို အၾကမ္းဆြဲေတာ႔တာပဲဟာ’
‘ဟင္… ဘယ္လို၊ နင့္ကို အၾကမ္းဆြဲတယ္’
‘ေအး’
ခ်င္းမေလးမို႔ စကားတိုးတိုးေလးေျပာၿပီး
တရႈံ႕ရႈံ႕ငိုေနသည္ထား၊ ‘အၾကမ္းဆြဲတယ္’ ဆိုသည္႔စကားေၾကာင့္ မိေတာ
ေတာ္ေတာ္ေလး ေခါင္းရႈပ္သြားေလသည္။
‘ငါ့အေဖေနာက္မိန္းမယူတာကို အၾကမ္းဆြဲေနၾကတာ၊ ငါက သူတို႔ေနာက္မွာ ေရာက္ေနတာ မသိဘူးေလ၊ ငါအကုန္ၾကားတာေပါ့ဟာ’
‘ဟာ.. နင္ကလည္း… ေနာက္မိန္းမယူတာ လူသိရွင္ၾကားယူတာပဲ၊ နင့္အေဖ
တိတ္တိတ္ပုန္းမိန္းမယူထားေတာ႔လည္း သူတို႔ကိစၥလားဟာ၊ အခ်ိန္ေတြသိပ္အားေနပုံရတယ္’
‘ဟင့္.. ဟင့္.. ရႊတ္’
‘မငိုပါနဲ႔ ဂ်ဲဂ်ဲရယ္ဟာ… ေနာ္’
‘နင္ဒီထက္သိရင္ နင္ေတာင္ဒီထက္ငိုသြားဦးမွာ’
‘အြမ္… ဘာလို႔လဲ’
‘နင့္လည္း သူတို႔က အၾကမ္းဆြဲတာပဲ’
‘ဘုရား…….. ငါ့ပါ အၾကမ္းဆြဲၾကၿပီေပါ့’
‘ေအး… လင္ေလာင္းအေၾကာင္းေျပာေနတာလည္း ငါၾကားတယ္’
‘ဟင္…. လင္ေလာင္း၊ ဘာလဲ.. လင္ေလာင္း ဆိုတာ’
‘လင္ေလာင္းေလ… ရႊတ္.. ရႊတ္… ဒါေတာင္ မသိဘူးလား၊ လင္… ေလာင္း… လင္… ေလာင္း’
‘ဘာတုန္း အဲဒါ၊ နင္ကလည္း တရႊတ္ရႊတ္ ႏွပ္ေခ်းရႈံ႕ေနေသးေတာ႔ ဘာမွကို နားမလည္ဘူး’
‘ေမာင္ထူးက နင့္ရဲ႕ လင္ေလာင္း တဲ႔’
‘ဟာ….. နင့္ဟာကလည္း ရည္းစား၊ ေစ႔စပ္ထားသူ.. အဲလိုလုပ္စမ္းပါ’
‘ေအး… ငါေတာ႔ လင္ေလာင္းပဲ သိတယ္’
‘စိတ္ညစ္လိုက္တာ…….’
မိေတာ ဆံရစ္ဝိုင္းေလး ျပဳတ္က်မတတ္ ေခါင္းကုပ္လိုက္မိသည္။
‘ဘယ္ကလာ လင္ေလာင္း… အဲေလ.. ရည္းစားရမလဲဟ….’
‘ငါ.. မသိဘူး၊ အရင္တုန္းက ေသာ္ေသာ္နဲ႔ ေမာင္ထူးနဲ႔က ရည္းစား..၊ အခု ကြဲသြားၿပီး ေနာ္ေနာ္နဲ႔တြဲတယ္၊ ေနာက္ေတာ႔ ဘာေတြျဖစ္လဲ ငါ့မေမးနဲ႔’
‘ဟဲ႔… အဲဒါဆို သူတို႔အခ်င္းခ်င္းအၾကမ္းဆြဲရမွာကို… ငါ့ မဆီမဆိုင္ လာအၾကမ္းဆြဲေနတယ္… ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ’
‘မေမးနဲ႔ဆို’
‘အြမ္…. ေအးေအး… မေမးပါဘူးဟာ၊ တစ္ကယ္က
စိတ္ကို မဝင္စားတာ၊ သူ႔တို႔ဘာသာသူတို႔ ဘယ္သူနဲ႔တြဲတြဲ ငါ့ကိစၥလည္း
မဟုတ္ဘူး၊ ေသာ္ေသာ္တို႔ ေနာ္ေနာ္တို႔နဲ႔လည္း စကားေတာင္ ေကာင္းေကာင္း
မေျပာဖူးပါဘူးဟာ၊ ကဲ.. မငိုနဲ႔ေတာ႔ ဂ်ဲဂ်ဲရယ္… ေခါင္းထဲ မထားနဲ႔ေတာ႔ေနာ္’
ဂ်ဲဂ်ဲကို ေခ်ာ႔ေမာ႔ခဲ႔ေသာ္လည္း
လင္ေလာင္းကိစၥကို မိေတာတစ္ေယာက္ ငိုအားထက္ရယ္အားသန္ ျဖစ္ေနခဲ႔မိသည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း လူ႔သဘာဝမ်ားအား နားလည္ေပးထားရင္း လင္ေလာင္းကိစၥကို
ေမ႔ေမ႔ေပ်ာက္ေပ်ာက္ထားႏိုင္ခဲ႔ေလသည္။ အရင္လို ေမာင္ထူးအပါအဝင္
သူငယ္ခ်င္းေယာကၤ်ားေလးမ်ားႏွင့္ သားေရပင္ပစ္ျခင္း၊
အရုပ္ပစ္ျခင္းမ်ားၾကားတြင္ ကေလးသဖြယ္ နစ္ေမ်ာေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ႔ေလသည္။
ဒီလိုႏွင့္ တစ္ေန႔တြင္ ဂ်ဲဂ်ဲတစ္ေယာက္ ထိုင္ေနက်သစ္ပင္ႀကီးေအာက္တြင္ ငိုခ်င္းခ်ေနျပန္သည္ကို ထပ္ျမင္လိုက္ရျပန္ေလသည္။
‘ဟိုမိန္းမေတြ အၾကမ္းဆြဲျပန္ၿပီ’
‘ဟင္… ဆြဲၾကျပန္ၿပီလား’
မိေတာ ဒီတစ္ခါေတာ႔ စိတ္က တိုခ်င္လာေနမိၿပီ။ ဆြဲႏိုင္လြန္းတဲ႔အၾကမ္း၊ မၿပီး.. မၿပီးႏိုင္ဘူးဟု ထင္လာေတာ႔သည္။
‘နင္က အဲသလို သားေရပင္ပစ္၊ အရုပ္ေတြသြားပစ္ေနတာ ေယာကၤ်ားေတြကို ျမဴစြမ္ေနတာတဲ႔’
‘ဘုရားသခင္’
‘ေအး…’
‘ေနဦး… ေနဦး… ဘာလဲ ျမဴစြမ္တယ္ဆိုတာ’
‘ျမဴ.. ဆြမ္.. ျမဴ.. ဆြမ္… နားမလည္ရင္ ဘာေၾကာင့္ဘုရားတေသးလဲ’
ဂ်ဲဂ်ဲေျပာတာကို နားလည္ေအာင္ အတင္းနားေထာင္ေနရသည္႔အျပင္၊ ဂ်ဲဂ်ဲ အဆူအေဟာက္ကိုလည္း မိေတာမွာ ခံေနရေသးသည္။
‘ျမဴဆြယ္တာကို ေျပာတာလား’
‘ေအး..ဟုတ္တယ္၊ ျမဴဆြမ္တာကို ေျပာတာ’
‘ငါ.. ဝါသနာပါရာ၊ စိတ္ဝင္စားရာကို လုပ္တာ၊
ေျပာတာ၊ ေအာ္ဟစ္ေဆြးေႏြးတာ၊ ငါ့ရုပ္ရည္ကိုလည္း ၾကည္႔ပါဦးဟာ၊
ဆံရစ္ဝိုင္းနဲ႔ ထမီဘိုသီဘတ္သီနဲ႔၊ ေနပူပူထဲ သားေရပင္ပစ္ရလို႔ မည္းသည္းၿပီး
ရုပ္ေတာင္ မပီျပင္မႈန္ဝါးဝါး’
‘ေအး.. ဟုတ္တယ္၊ ငါလည္း နင့္ရုပ္ကို ေကာင္းေကာင္းေတာင္ မျမင္ဖူးေတာ႔ဘူး၊ မည္းသည္းမႈန္ဝါးလြန္းလို႔’‘ေအးေလ…’
‘ေအးေလ…’
‘ဘာ… ေအးေလတုန္း၊ အေရးထဲမွာ သံေယာင္လိုက္ေနေသးတယ္ေနာ္ ဂ်ဲဂ်ဲ’
‘ေအး.. အဲသလို မႈန္ဝါးမည္းသည္းေနတာကကို ျမဴဆြမ္ ေနတာတဲ႔’
‘ဟာ…. ႀကံႀကံဖန္ဖန္ဟာ… သူတို႔ပဲေတြးတတ္တယ္၊
ငါ့မွာက ငါ့အေၾကာင္းနဲ႔ငါ၊ ငါ့ဟာငါ ေနပူထဲ မည္းသည္းၿပီးေနရတာ၊
ရုပ္မပီမျပင္ေနရတာကို ေပ်ာ္ေနတာကို၊ သူတို႔က ဒီေလာက္ေခ်ာတာ၊
ႏုနယ္ပ်ိဳျမစ္လွပၿပီး၊ တစ္ပတ္တစ္ခါ မ်က္ႏွာေပါင္းတင္ၿပီး
မ်က္ႏွာလွလွေလးေတြကို လူေတြျမင္ေအာင္ တစ္ပတ္တစ္ခါ
ျပဴတင္းေပါက္ေလးေတြကေနေတာင္ လွမ္းျမင္ရေသး။ ငါ့လို ေနပူထဲသြားလြန္းလို႔
တင္းတိမ္ေတြနဲ႔ရုပ္ႀကီးကို ဘယ္သူကႀကိဳက္မတုန္း’
‘မသိဘူး… အဲဒါေတာ႔’‘စိတ္ေတြကုန္ခမ္းလိုက္တာေနာ္’
‘ေအး.. ေနာက္ၿပီး နင္က နင့္ကိုယ္နင့္ အရပ္ ငါးေပကိုးလက္မ ဆိုၿပီး လူေတြကို လိုက္ၾကြားေနသတဲ႔’
‘ဂ်ဲဂ်ဲ.. ငါ့ကို သတ္လိုက္ေတာ႔’
‘ဟင္….’
‘ေအး…. ငါ့ကိုသတ္လိုက္ေတာ႔၊ ဒီႏိုင္ငံမွာ ငါးေပကိုးလက္မဆိုရင္ ငါ.. ဒီတစ္သက္…. ဒီတစ္သက္’
‘ဒီတစ္သက္ဘာျဖစ္လဲ… ဟို… ဒီတစ္သက္ နင္.. လင္ေလာင္း မရေတာ႔ဘူးလို႔ ေျပာခ်င္တာလားဟင္’
‘ေအး.. ဟုတ္တယ္၊ ဟာ… ကၽြတ္၊
ဘာေတြေျပာေနတာလဲ၊ စိတ္ညစ္ရတဲ႔အထဲ၊ ငါ့အရပ္ဘယ္ေလာက္ပါလို႔ တစ္ခါမွ
မၾကြားရပါလားဟာ… ငါ့အရပ္ဘယ္ေလာက္မွန္းေတာင္ မတိုင္းမိရပါလား၊
ကိုယ္စီးတဲ႔ဖိနပ္အျမင့္ေပၚမူတည္ၿပီး သုံးေလးလက္မကေတာ႔ အသာေလး
ေျပးေနမွာပဲေလ’
‘နင့္ကိုေတာ႔ သူတို႔ေတာ္ေတာ္စိတ္ဝင္စားၾကတယ္ေနာ္၊ ကေလးလည္း ေတာ္ေတာ္ဆန္ဆန္နဲ႔ ေရလည္အၾကမ္းဆြဲတယ္ေနာ္.. ’အခ်စ္သည္ဝန္တိုစိတ္ျဖင့္ ကေလးဆန္ဆန္ အၾကမ္းဆြဲေစေလသလား ဟု … အေရးထဲ မိေတာမွာ ကဗ်ာထဆန္လိုက္မိေသးသည္။
‘ေတာ္ေတာ္ရႈပ္တဲ႔ မိန္းမေတြဟာ၊ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လိုက္ရႈပ္ေနၾကလဲ မသိဘူး… ငါ.. သူတို႔ကို အရမ္းအထင္ေသးမိတယ္’
‘သူတို႔ရႈပ္တယ္ထား…. သူတို႔အခ်င္းခ်င္း အၾကမ္းဆြဲရမွာကို ငါ့ဘာလို႔ဆြဲၾကတာတုန္း၊ ေနရင္းထိုင္ရင္းလည္း ျမဴဆြမ္ရေသးတယ္.. မသိေတာ႔ဘူး’
‘မသိနဲ႔… နင္လုပ္တာနဲ႔ ငါေတာင္ ဟိုျမဴဆြမ္ေသာက္ခ်င္လာၿပီ’
ေျပာေျပာဆိုဆို ဘာစိတ္ကူးေပါက္သည္မသိ၊ မ်က္ရည္မ်ားကို ထမီစႏွင့္သုတ္လိုက္ၿပီး ‘အိမ္ျပန္ေသာက္ၾကရေအာင္’ ဟု ဆိုကာ ဂ်ဲဂ်ဲက ေကာက္ခါငင္ခါ ထသြားသျဖင့္၊ မိေတာမွ အမွီလိုက္ရေတာ႔သည္။
✿⊱╮✿⊱╮✿⊱╮
ထိုကဲ႔သို႔ အၾကမ္းဆြဲျခင္း၊
ျမဴဆြမ္ျခင္းတို႔၏ ေနာက္ဆုံးတစ္ရက္တြင္ေတာ႔ မိေတာ၏ သည္းညည္းခံမႈႀကိဳးကို
ဆြဲျဖတ္ခံရမည္႔ ေန႔တစ္ေန႔ ေရာက္လာေလေတာ႔သည္။
‘ဒီမိန္းမ အလကားပါ၊ သူ႔ကိုယ္သူ အရပ္ ငါးေပကိုးလက္မဆိုၿပီး ေလွ်ာက္ၾကြားေနတာ…’‘ေကာင္ေလးေတြနဲ႔လည္း ဒီအရြယ္ႀကီးအရုပ္ပစ္လိုပစ္နဲ႔၊ အပ်ိဳပဲ ျဖစ္ေတာ႔မယ္’
‘အပ်ိဳျဖစ္ေနေလာက္ၿပီေပါ့ဟ နင္ကလဲ’
‘ဒါနဲ႔… နင္… သူ႔အရပ္ မသိမသာတိုင္းၾကည္႔လား ဘယ္ေလာက္ရွိလဲ’
‘ငါတို႔နဲ႔ မတိမ္းမယိမ္းပါဟာ…. ဒီေလာက္လည္း မဟုတ္ပါဘူး’
‘ဟိုေကာင္ ေမာင္ထူးကလည္း မိေတာမွ မိေတာ’
မုန္႔စားခ်ိန္လူရွင္းေနခ်ိန္တြင္
စာသင္ခန္းႏွစ္ခန္းတြဲမို႔၊ တစ္ဖက္ခန္းမွ မိေတာတို႔အေၾကာင္း
ေျပာေနသည္မ်ားကို ၾကားေနရေလသည္။ သူတစ္ပါးအေၾကာင္းေျပာရျခင္းတြင္
နစ္ျမဳပ္မႊန္ထူေနသျဖင့္ တစ္ဘက္ခန္းမွာ လူရွိေနသည္ကို
သတိမျပဳႏိုင္ၾကရွာေတာ႔။ မိေတာကေတာ႔ မထုံတက္ေတးလုပ္ေနသည္တြင္၊ ဂ်ဲဂ်ဲက
မိေတာကို ခပ္တိုးတိုးေမးသည္။
‘ထားလိုက္ပါဟာ’
‘ေမာင္ထူးကိုႀကိဳက္ရင္ အတင္းလိုက္ေျပာေနမယ္႔အစား ေမာင္ထူးကို ရေအာင္ယူပါလားလို႔ ငါ ေအာ္လိုက္မယ္ေနာ္’
‘နင္ဟာ ေျပာေလကဲေလပါလား ဂ်ဲဂ်ဲ’
ဂ်ဲဂ်ဲကိုနားခ်ေနေသာမိေတာ…. သူမ စကားအဆုံးတြင္ ေသာ္ေသာ္႔စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး ျဖစ္သြားေတာ႔သည္။
‘သူနဲ႔တြဲတဲ႔ ဟိုခ်င္းမကလည္း ဘာရုပ္မွ မေပါက္ဘူး’
‘ေအး သူ႔အေဖကေနာက္မိန္းမယူသြားတာေလ၊ အေမႀကီးကပဲ လုပ္ကိုင္ေကၽြးေမြးေနရရွာတာ’
‘အလကားမိန္းမ’
ဂ်ဲဂ်ဲလိုရိုးရိုးေအးေအးေနသူ
ခ်င္းမေလးကိုေတာင္ မခ်န္ဘဲ၊ သူမ်ားအိမ္တြင္းေရးမ်ားကိုပါ အရြယ္ႏွင့္မလိုက္
စိတ္ဝင္စားတတ္ေလေသာ ထိုအုပ္စုေၾကာင့္… မိေတာ
ကိုယ္႔ကိုကုိယ္သတိမမူလိုက္မိခင္တြင္ ‘ေသာ္ေသာ္’ ‘ေနာ္ေနာ္’ တို႔
အတင္းေျပာေနေသာ တစ္ဖက္ခန္းသို႔ လွစ္ကနဲေရာက္သြားေလေတာ႔သည္။
မိန္းမလွမ်ားသည္ ခုံတန္းမ်ားေပၚတြင္
ေနၾကာေစ႔ခြံႏႊာစားကာ စိမ္ေျပနေျပအတင္းေျပာေနၾကေလသည္။ မိေတာလည္း နီးရာ
ေနာ္ေနာ္႔ အက်ီ ၤေကာ္လာစကို ဘယ္ဘက္လက္ႏွင့္စုၿပီး ဆြဲကိုင္လိုက္သည္။
‘နင္တို႔သိပ္လြန္ေနၿပီ။ ခုနက ဘာစကားေျပာတာလဲ’
ေနာ္ေနာ္႔မ်က္လုံးထဲသို႔ စိုက္ၾကည္႔ၿပီး ေမးလိုက္သည္။
အုပ္စုႏွင့္သာက်ယ္ရဲေသာ ေနာ္ေနာ႔္ မ်က္စိသူငယ္အိမ္တို႔သည္
အႀကီးႀကီးျဖစ္ေနေလေတာ႔သည္။
‘ေျပာေလ… နင္တို႔ သူမ်ားအတင္းပဲ
ထိုင္ေျပာေနတယ္၊ ငါလည္း သည္းညည္းခံလာတာၾကာၿပီဟ၊ ငါ့ကိုလည္း ဟိုလူနဲ႔ေျပာ၊
ဒီလူနဲ႔ေျပာနဲ႔၊ ျမဴစြမ္… အဲေလ.. ျမဴဆြယ္သေလး ဘာေလးနဲ႔။ ခုနက
ဂ်ဲဂ်ဲကိုဘာေျပာတာလဲ ျပန္ေျပာပါဦး၊ ၾကားခ်င္လို႔’
ေအးစက္ေနေသာေလသံအဆုံးတြင္ ညာဘက္လက္ကိုအသာေလး ေျမွာက္ၿပီး ‘ရွိဳတိုကန္’လက္သီးဆုပ္ကေလးျဖင့္ ေနာ္ေနာ္႔မ်က္ႏွာနားမွာ ခိ်န္ထားလိုက္သည္။
ေသာ္ေသာ္က ရင္လိႈက္ဖိုေနေသာပုံစံျဖင့္
ခုံေပၚမွ ေျပေလ်ာက်ေတာ႔မလိုျဖစ္ေနသည္။ ‘ခ်ိဳခ်ိဳ’ ‘ညိဳညိဳ’ တို႔ကလည္း
တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖစ္ေနၾကေလသည္။ တစ္ေယာက္ခါးတစ္ေယာက္ဖက္ကာ
ငိုမလိုျဖစ္ေနၾကေလသည္။
‘ထားလိုက္ပါဟာ.. ေနာ္ မိေတာ၊ သြားရေအာင္၊ သူတို႔အလြန္က ငါတို႔အလြန္ျဖစ္သြားမယ္’
ဂ်ဲဂ်ဲက အေပါက္ဝနားမွ တုန္တုန္ယင္ယင္ေျပာရွာသည္။
မိေတာ ဂ်ဲဂ်ဲကို ဘာမွျပန္မေျဖဘဲ ေနာ္ေနာ္႔ကိုသာ စိုက္ၾကည္႔ေနလိုက္သည္။
‘ေျပာၾကေလဟာ… ေနာက္ကြယ္အတင္းခ်ေနမယ္႔အစား ေျပာင္ေျပာၾကေတာ႔ ပိုေကာင္းတာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား၊ လူႀကီးေတြျဖစ္ၾကေတာ႔မွာပဲ၊ ကိုယ္႔သိကၡာလည္း ကိုယ္ငဲ႔သင့္တယ္ေလ..… အဟြန္း’
‘ငါ… ငါ… မေျပာပါဘူး မိေတာရယ္…’
ဒီေလာက္ႀကီး ဘုရား၊ ေက်ာင္း၊ ကန္၊ လွည္း၊ ေလွ၊ ျမင္းေဇာင္း ေနရာမခ်န္၊ ႏႈတ္ခမ္းတလန္၊ ပန္းတလန္ျဖင့္ အတင္းေတြေျပာေနၾကၿပီး၊ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိေတာ႔မွ မ်က္ရည္ေတြဝိုင္းၿပီး တုန္တက္လာေနေသာ ေနာ္ေနာ္႔ကို…. မိေတာ သနားသလိုလိုျဖစ္သြားေသာ္လည္း၊ မ်က္ႏွာကို ခ်က္ခ်င္းျပန္တည္လိုက္ေလသည္။ ၿပီးေတာ႔ ရွိဳတိုကန္လက္သီးဆုပ္ေလးကို ေနာ္ေနာ္႔မ်က္ႏွာနားမွာ ေထာက္ကနဲအသံျမည္ေအာင္ ညွစ္လိုက္သည္။ ေနာ္ေနာ္သာမက ခုံတန္းေပၚက အလွဘုရင္မမ်ား ျပဳတ္က်မတတ္ တုန္တက္သြားၾကသည္။
မိေတာ႔ တစ္ခ်က္ ‘ဟက္’ ကနဲရယ္လိုက္ၿပီး
‘ရွိဳတိုကန္ လက္သီးဆုပ္ကေလး’ ကို အသာေလး ေျဖေလ်ာ႔လိုက္သည္။ အက်ီ
ၤေကာ္လာစကိုလည္း အသာေလး လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ ေကာ္လာစေလးကို ပုံစံက်ေအာင္
လက္ကေလးႏွစ္ဘက္ျဖင့္ ျပန္ျပင္ေပးလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္…. ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးမ်ားျဖင့္
မ်က္စိသူငယ္အိမ္မ်ား အႀကီးႀကီးျဖစ္ေနၾကေသာ၊ ရိႈက္သံသဲ႔သဲ႔ေလးမ်ားထြက္ေနေသာ…
အလွဘုရင္မတို႔အုပ္စုကို မိေတာၿပဳံးၾကည္႔၊ စကားတစ္ခြန္းေျပာလိုက္ၿပီး
အခန္းထဲမွ ထြက္ခြာလာခဲ႔ေတာ႔ေလသတည္း။
“နံရံမွာ နားေတြရွိတယ္ေနာ္….“
No comments:
Post a Comment