တယ္လီဖုန္း

ဘုရားရွင္... သူအခုကို ကၽြန္မကို ဖုန္းေခၚေစပါ။ ဒီဆုတစ္ခုကလြဲၿပီး ဘာဆုကိုမွ ကၽြန္မ မေတာင္းေတာ႔ပါဘူး။ ဘဝမွာ အမ်ားႀကီးလည္း မလိုခ်င္ပါဘူး၊ မလိုအပ္ပါဘူး။ ဘုရားရွင္အတြက္ ဒီဆုေလးတစ္ခု ကၽြန္မကိုေပးလိုက္ဖို႔လည္း ခက္ခဲမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိပါတယ္။ အို.. ဘုရား.. သူ ကၽြန္မကို ဖုန္းေခၚေစေတာ္မူပါ။

ဒီအေၾကာင္းကို ငါ ေတြးမေနဘူးဆိုရင္၊ ဖုန္းဘယ္ေတာ႔ ျမည္လာမွာလဲဆိုတာကို ေတြးမေနဘူးဆိုရင္၊ ဒီဖုန္းက ျမည္လာမွာ။ တစ္ခါတေလ ျဖစ္တတ္တယ္၊ သိပ္ေမွ်ာ္လင့္မထားဘူးဆိုရင္ ျဖစ္လာတတ္တယ္။ ငါး.. တစ္ဆယ္.. တစ္ဆယ္႔ငါး.. ႏွစ္ဆယ္ ဆိုၿပီး ငါးရာအထိေရာက္ေအာင္ ေရတြက္ၾကည္႔လိုက္မယ္။ ငါးရာအထိေရာက္ရင္ေတာ႔ ဖုန္းေလးက ျမည္လာေကာင္းပါရဲ႕။ ျဖည္းျဖည္းေလးပဲ ေရတြက္ၾကည္႔ရင္ေကာင္းမလား။ ဟုတ္ၿပီ။ ငါးရာအထိေရာက္ေအာင္ မွတ္ေနမယ္။ ဒီၾကားထဲ ဖုန္းျမည္လာရင္၊ ဥပမာ သုံးရာေလာက္မွာ ဖုန္းျမည္လာမယ္ဆိုရင္ ဖုန္းမကိုင္ေသးဘူး။ ငါးရာအထိေရာက္ေအာင္ကို မွတ္ေနလိုက္ၿပီးမွ ဖုန္းကိုင္မယ္။
ငါး.. တစ္ဆယ္.. တစ္ဆယ္႔ငါး.. ႏွစ္ဆယ္.. ႏွစ္ဆယ္႔ငါး.. သုံးဆယ္... သုံးဆယ္႔ငါး.. ေလးဆယ္.. ေလးဆယ္႔ငါး.. ငါးဆယ္..

အို.. ဖုန္းရယ္.. ျမည္လာပါေတာ႔။
ဖုန္းရယ္ ျမည္လိုက္ပါေတာ႔ေနာ္။

နာရီကုိ တစ္ခ်ိန္လုံးဘာလို႔ ငါ ၾကည္႔မိေနတာပါလိမ့္။ ေတာ္ၿပီ။ ဒါေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ဘဲ။ ဒီနာရီကိုဘယ္ေတာ႔မွာ ငါ မၾကည္႔ေတာ႔ဘူး။ ခုႏွစ္နာရီထိုးၿပီးလို႔ ဆယ္မိနစ္ေတာင္ ရွိသြားၿပီ။ သူေျပာေတာ႔ ငါးနာရီထိုးရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ဆိုၿပီး အခု ခုႏွစ္နာရီေက်ာ္ေနၿပီ။
“ငါးနာရီထိုးရင္ ကိုယ္ဖုန္းေခၚလိုက္မယ္ေနာ္.. ခ်စ္”
ဟုတ္ပါတယ္။ သူ.. ငါ့ကို ‘ခ်စ္’ လို႔ ေခၚလိုက္တာ။ ‘ဖုန္းေခၚလိုက္မယ္’ လို႔ ေျပာတဲ႔အခါရယ္ ‘ဒါပဲေနာ္...’ ဆိုၿပီး ႏႈတ္ဆက္တဲ႔အခါေတြမွာ သူကငါ့ကို ‘ခ်စ္’ လို႔ ေခၚတတ္တာ။

သူက အလုပ္ကလည္း အမ်ားသား။ ရုံးထဲမွာလည္း တစ္ခ်ိန္လုံးမွ ရွိမေနႏိုင္တာ။ ငါကလည္း သူ႔ရုံးကို ဖုန္းဆက္လိုက္မိတယ္။ ဒါေပမဲ႔ .. သူ စိတ္ေတာ႔ ဆိုးမယ္ မထင္ဘူး။
တကယ္ဆို ငါ သူ႔ကို ဖုန္းမေခၚသင့္ဘူး။ မိန္းမေတြဟာ ေယာကၤ်ားေတြကို ဘယ္ေတာ႔မွ စၿပီး ဖုန္းမေခၚသင့္ဘူး။




 အဲသလိုဖုန္းေတြေခၚေနရင္ သူတို႔အေၾကာင္းကို ေတြးေနတာ၊ သူတို႔ကိုလြမ္းေနတာကို သူတို႔သိသြားမွာေပါ့။ အဲဒါဆိုရင္ မိန္းမေတြကို ေယာကၤ်ားေတြက တန္ဘိုးမထားေတာ႔ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ သူ႔ကို ဖုန္းမဆက္ျဖစ္တာ သုံးရက္ေတာင္ ရွိသြားၿပီ။ သူနဲ႔စကားမေျပာရတာ သုံးရက္ေတာင္ ရွိသြားၿပီ။ သူေနေကာင္းလား ဘာလားလို႔ပဲ ေမးခ်င္တာပါ။ အျခားသူ႔မိတ္ေဆြေတြလည္း သူ႔ကိုဒီလိုပဲ ေနေကာင္းလား ဘာလား ဖုန္းဆက္ေမးၾကသလိုမ်ိဳးပဲေလ။ သူဘယ္လိုမွ စိတ္မရွိေလာက္ပါဘူး။ ငါ သူ႔ကိုေႏွာင္႔ယွက္တယ္လို႔လည္း သူထင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

‘အေနွာင္႔အယွက္ျဖစ္သြားလား’လို႔ ေမးမိတုန္းက ‘ဟင့္အင္း လုံးဝ မျဖစ္ပါဘူး’ လို႔ေတာင္ သူေျဖေသးတာပဲ။ ေနာက္ေတာ႔လည္း ဖုန္းျပန္ဆက္မယ္လို႔ေတာင္ ဆိုေသးတာ မဟုတ္လား။ သူမဆက္ဘဲနဲ႔ ဆက္မယ္လို႔ေတာ႔ ဘယ္ေျပာပါ့မလဲ။ အို… ဘုရားရွင္၊ ဖုန္းမဆက္ဘဲ ဆက္မယ္ဆိုၿပီး ေျပာတတ္တဲ႔ ေယာကၤ်ားမိ်ဳးတစ္ေယာက္ သူ မျဖစ္ပါေစနဲ႔ ဘုရား။
သူက ရုံးကေနေတာင္ ငါ့ကို ‘ခ်စ္’ လို႔ ႏွစ္ခါ ေခၚလိုက္ေသးတာပဲ။ ဟုတ္တယ္။ အနားမွာ လူေတြအမ်ားႀကီး ရွိေနတာေတာင္မွ ‘ညေန ငါးနာရီေလာက္ ဖုန္းေခၚလိုက္မယ္ေနာ္ ခ်စ္၊ ဒါပဲေနာ္.. ခ်စ္’ ဆိုၿပီး ‘ခ်စ္’ လို႔ ႏွစ္ခါႀကီးမ်ားေတာင္ ေခၚလိုက္တာ။


သူ ငါ့ကိုေခၚတဲ႔ ‘ခ်စ္’ ဆိုတာေလးကိုေတာ႔ ငါပိုင္ဆိုင္တယ္။ တကယ္လို႔ သူနဲ႔ငါ တစ္သက္လုံး မဆုံၾကေတာ႔ဘူးဆိုရင္ေတာင္မွ အဲဒီ ‘ခ်စ္’ ဆိုတာေလးကို ငါပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ရေနဦးမွာ။ ငါ့အတြက္ တစ္သက္စာ လုံေလာက္ေနမွာ။

အုိ.. တကယ္ေတာ႔ သူ႔ဆီက ‘ခ်စ္’ ဆိုတဲ႔ စကားလုံးေလးတစ္လုံးဟာ ငါ့အတြက္ မလုံေလာက္ပါဘူး။ ငါ သူနဲ႔နီးစပ္ခ်င္တယ္။ သူနဲ႔ ေပါင္းဆုံခ်င္တယ္။ ငါ သူ႔ကို မခြဲႏိုင္ဘူး။ ဟုတ္တယ္ သူနဲ႔ဆုံခ်င္ပါေသးတယ္ ဘုရား။ ဆုံခြင့္ေပးပါ။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမ လိမ္လိမ္မာမာေနပါမယ္။ အခုလည္း ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမဆီကို ဖုန္းဆက္ေစေတာ္မူပါ။ အခုကို ဖုန္းဆက္လာေစပါ ဘုရား။

ဘုရားရွင္.. ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမရဲ႕ ဆုေတာင္းသံဟာ ဘုရားရွင္အတြက္ ရယ္စရာမျဖစ္ပါေစနဲ႔။ ဘုရားရွင္ဟာ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္လွပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမ ေတာင္းပန္သံကို ျပက္ရယ္ျပဳေတာ္မမူပါနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမ ခံစားေနရတာကို ဘုရားရွင္ ဘယ္လိုမွ သိႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ နားလည္ႏိုင္မွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမ ခံစားေနရပါတယ္ ဘုရား။ ဆိုးလိုက္တာ ဘုရား၊ ခံစားလိုက္ရတာ ဘုရား။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမကို မကယ္ႏိုင္ေတာ႔ဘူးလား ဘုရား။

အို... ဒီကိစၥကို ငါ ရပ္တန္႔ပစ္ရေတာ႔မယ္။ ဒီလိုဆက္သြားေနလို႔ မျဖစ္ေတာ႔ဘူး။ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္က မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ဖုန္းေခၚမယ္လို႔ ေျပာၿပီးေတာ႔ ဖုန္းမေခၚဘူးဆိုတာ ကိစၥတစ္ခုခုျဖစ္ေနလို႔ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။ အဲဒါ ဆိုးလွတဲ႔ အေၾကာင္းမွ မဟုတ္ဘဲ။ ျဖစ္တတ္ၾကတာပဲ။ ကမၻာႀကီးမွာ ဒီထက္ဆိုးဝါးတဲ႔ အျဖစ္ေတြေတာင္ျဖစ္ေနတာပဲ။ ဖုန္းေလး မျမည္တာ ဘာအေၾကာင္းလဲ။
ဟာ.. တစ္ေလာကလုံး ဘာျဖစ္ျဖစ္ ငါ ဂရုမစိုက္ဘူး။ ဒီဖုန္းက ဘာျဖစ္လို႔ မျမည္ရတာလဲ။ ေျပာစမ္း... ေျပာစမ္း။ နင္က ဘာလို႔ မျမည္ရတာလဲ ဖုန္းရဲ႕။ ဟင္.. ေျပာစမ္းပါ။ တစ္ခ်က္ေလး ျမည္လိုက္ေတာ႔ ဘာျဖစ္သြားမွာ မုိ႔လို႔လဲ။ ေတာက္.. ငါ ဒီဖုန္းကို ပလပ္ကေန ဆြဲျဖဳတ္ၿပီး တစ္စစီျဖစ္ေအာင္ ရိုက္ခြဲပစ္ခ်င္လာၿပီ။

မဟုတ္ေသးပါဘူးေလ။ ငါ့စိတ္ကို ငါထိန္းမွပါပဲ။ ဒီအေၾကာင္းကို မေတြးဘဲ အျခားအေၾကာင္းေတြ ေတြးေနလိုက္မယ္။ ဟုတ္တယ္။ ဒါကို မေတြးေတာ႔ဘူး။ နာရီကိုလည္းျဖဳတ္ၿပီး ဟိုဘက္ခန္းကို ေရြ႕ထားလိုက္မယ္။ အဲဒါမွ နာရီကို တၾကည္႔ၾကည္႔ ျဖစ္မေနမွာ။ နာရီၾကည္႔ခ်င္ရင္ အဲဒီဘက္အိပ္ခန္းအထိ သြားၾကည္႔ရမွာ ဆိုေတာ႔ ေတာ္ရုံနဲ႔ သြားျဖစ္ေတာ႔မွာ မဟုတ္ဘူး။ ေရြ႕ထားလိုက္ၿပီး သြားမၾကည္႔ႏိုင္ခင္ သူဖုန္းေခၚရင္လည္း ေခၚမွာေပါ့။ တကယ္လို႔ သူဖုန္းဆက္လာခဲ႔ရင္ ငါ သူ႔ကို ခ်ိဳခ်ိဳသာသာဆက္ဆံမယ္။ ဒီည မေတြ႔ႏိုင္ဘူးဆိုလာခဲ႔ရင္ေကာ။

“ဟင္.. ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ ကိစၥမရွိဘူး ရပါတယ္ ကို” လို႔ပဲ ေျပာလိုက္မယ္။
သူနဲ႔စေတြ႔ခါစ အခ်ိန္ေတြတုန္းကလို ျပန္ေနမယ္။ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာေျပာမယ္။ အဲဒါဆိုရင္ ဟိုတုန္းကလို သူ ငါ့ကို ျပန္ခ်စ္လာမယ္ထင္တယ္။ မိန္းမေတြဟာ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ခ်စ္သူ မျဖစ္ခင္က သူတို႔အေပၚမွာ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ ဆက္ဆံဖို႔ သိပ္လြယ္ကူတာ ဘာေၾကာင့္မ်ားပါလိမ့္။
သူကေတာ႔ ငါ့ကို အရင္ကလို ခ်စ္ေနေသးတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီေန႔ ငါ့ကို ‘ခ်စ္’ လို႔ ႏွစ္ခါေတာင္ ေခၚတာပဲ။ အရင္ကလို မခ်စ္ေတာ႔ဘူးဆိုရင္ေတာင္ နည္းနည္းေလးေတာ႔ ခ်စ္ေနဦးမွာပါ။ ဟုတ္တယ္။ နည္းနည္းေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္ေနေသးတာ ေသခ်ာပါတယ္။
ဘုရားရွင္.. သူ႔ကိုဖုန္းဆက္ေစေတာ္မူပါ။ သူသာဖုန္းဆက္လာရင္ ကၽြန္မဘဝမွာ အရာရာျပည္႔စုံပါၿပီ။ ဘုရားရွင္ထံမွလည္း ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမ ဘာမွ ေတာင္းဆိုစရာ မလိုေတာ႔ပါဘူး။ သူ ဖုန္းဆက္လာရင္ အရင္ကလိုပဲ ကၽြန္မ သူကို ခ်ိဳခ်ိဳသာသာဆက္ဆံမယ္။ သူကလည္း အရင္ကလိုပဲ ျပန္ခ်စ္မယ္။ အဲဒီအခါက်ရင္ အားလုံးျပည္႔စုံၿပီမို႔ ဘုရားရွင္ထံက ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမ ဘာဆုမွ မေတာင္းေတာ႔ပါဘူးလို႔ ကတိေပးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို ကၽြန္မဆီကို ဖုန္းဆက္ခိုင္းေပးပါ ဘုရား။ ဘုရားရွင္ ကၽြန္မကို စိတ္ဆိုးေနလို႔လား။

ဟုတ္တယ္။ သူဖုန္းဆက္မလာတာ ဘုရားက ငါ့ကို စိတ္ဆိုးေနလို႔ပဲျဖစ္မယ္။ ဘုရားက ငါ့ကို မကူႏိုင္ မကယ္ႏိုင္ေတာ႔ဘူးလား။ အို မဟုတ္ေသးပါဘူး။ လူေတြက သူတို႔ဘာသာ သူတို႔လုပ္ၿပီး ဘုရားကိုပဲ ပုံခ်တတ္ၾကတာပဲ။
‘ငါး.. တစ္ဆယ္.. တစ္ဆယ္႔ငါး.. ႏွစ္ဆယ္.. ႏွစ္ဆယ္႔ငါး.. သုံးဆယ္... သုံးဆယ္႔ငါး.. ေလးဆယ္.. ေလးဆယ္႔ငါး... ငါးဆယ္...’

ငါ့အေျခအေန အေတာ္ဆိုးေနၿပီ။
ငါသိတယ္။ အေတာ္ကို ဆိုးေနၿပီ။ ဘုရား ငါ့ကို ငရဲကိုသာ ပစ္ခ်လိုက္တာပဲ ေအးမယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဘုရားရဲ႕ငရဲက အခုငါခံစားေနရတဲ႔ ငရဲထက္ ဆိုးေနမွာကိုလည္း ငါသိေနတယ္။
မျဖစ္သင့္ဘူး။ မလုပ္သင့္ဘူး။ သူ နည္းနည္းေလးေနာက္က်ေနတာျဖစ္မွာပါ။ ငါ စိတ္ေတြ ဒီေလာက္ ကစဥ္႔ကလ်ား မျဖစ္သင့္ဘူး။ သူ ငါ့ကိုဖုန္းမဆက္ေတာ႔ဘဲ ငါ့ဆီတန္းလာေနတာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ႔။ ငါငိုေနတာ သူျမင္ရင္ သူက တစ္လွည္႔ ျပန္စိတ္ေကာက္ခ်င္ေကာက္မွာ။ ေယာကၤ်ားေတြက မိန္းမေတြ ငိုတာကို မႀကိဳက္တတ္ၾကဘူး။ သူလည္း ဘယ္တုန္းကမွ မငိုဘူး။ သူ႔ကိုငုိေအာင္လုပ္ႏိုင္တဲ႔ မိန္းမ တစ္ခါေလာက္ေတာ႔ ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ ငါငိုသလို သင္းကို ငိုေစခ်င္တယ္။ ငါငိုရသလို သင္းမ်က္ရည္ေတြအိုင္ထြန္းသြားေအာင္ ငါလုပ္ပစ္ခ်င္လာၿပီ။


သူကေတာ႔ ငါ့ကို ငိုပါေစေတာ႔ရယ္ဆိုၿပီး တမင္လုပ္တာေတာ႔ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေလ။ ဒါေပမဲ႔ သူ႔လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ ငါဘယ္ေလာက္ခံစားရတယ္ဆိုတာ သူ သိရင္ေကာင္းမယ္။ ငါ ဘာမွ မေျပာရဘဲ သူအလိုလိုသိရင္ေကာင္းမယ္။ ေယာကၤ်ားေတြဟာ သူတို႔ေၾကာင့္ငိုရတယ္လို႔ ေျပာျပရင္လည္း ႀကိဳက္တာ မဟုတ္ျပန္ဘူး။ သိသြားရင္ အဲဒီမိန္းမက သူတို႔အေပၚ ကုတ္ကတ္တြယ္တက္ေနတယ္ထင္ရင္ ထင္ေနႏိုင္ေသးတယ္။ အဲဒါဆိုရင္ေတာ႔ သြားၿပီ။ ငါ့သိကၡာေတြေတာ႔ ကုန္ၿပီ။ မိန္းမေတြမွာ ရင္ထဲမွာ ရွိတိုင္းေျပာတာကိုလည္း သင္းတို႔ေတြ ႀကိဳက္ခ်င္မွ ႀကိဳက္မွာ။

ဟုတ္တယ္။ မိန္းမေတြဟာ ေယာကၤ်ားေတြကို ရင္ထဲရွိတာ ဘြင္းဘြင္းႀကီး အကုန္မေျပာဘဲ၊ ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုေလး လုပ္ေနမွ သူတို႔က ပိုႀကိဳက္တတ္တာ။ ရွင္းရွင္းဘြင္းဘြင္းႀကီးနဲ႔ ရိုးရိုးအအႀကီးေတြထက္ လွည္႔ပတ္လိမ္လည္ေနတဲ႔ မိန္းမမ်ိဳးေတြ၊ အီလည္လည္ေလးေတြနဲ႔ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို လုပ္ျပေနတဲ႔ မိန္းမမ်ိဳးေတြကိုမွ သင္းတို႔က ႀကိဳက္တတ္ၾကတာ။ ဒီလိုဟာမမ်ိဳးေတြနဲ႔ပဲ သင္းတို႔ကလည္း တန္တယ္။
အခုလိုမ်ိဳး ဖုန္းဆက္မယ္ေျပာၿပီး မဆက္တာမ်ိဳးက သူတို႔အတြက္ အေသးအမႊားကိစၥျဖစ္နိုင္ေပမယ္႔ မိန္းမေတြအတြက္က ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ကိစၥဆိုတာကို ရင္ထဲရွိသမွ် ေျပာၿပီး ရန္ေတြ႔ပစ္ခ်င္လိုက္တာ။ ဒါေပမဲ႔ မလုပ္သင့္ဘူး၊ မေျပာသင့္ဘူး။ ခုေနခါ သူဖုန္းဆက္လာရင္ သူ႔ေၾကာင့္ အရမ္းဝမ္းနည္းေနခဲ႔ရတဲ႔ အေၾကာင္းကို ငါ သူ႔ကို လုံးဝ မေျပာသင့္ဘူး။ ေယာကၤ်ားေတြက တစ္ခ်ိန္လုံး ဝမ္းနည္းေနတတ္တဲ႔ မိန္းမေတြကို ဘယ္လိုႀကိဳက္ႏိုင္မွာလဲ။ ေပ်ာ္ရႊင္တက္ၾကြေနတဲ႔ မိန္းမေတြကိုပဲ ႀကိဳက္မွာေပ့ါ။ အခုလည္း သူ ငါ့ဆီလာေနတာပဲ ျဖစ္မယ္။ သူမ်ား တစ္ခုခုျဖစ္ေနလား။ အို.. ဘာမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးေလ။ သူတစ္ခုခုျဖစ္ေနတယ္လို႔ စိတ္ကူးလို႔ေတာင္ မရဘူး။


သူ ကားလမ္းကူးရင္း ေသရင္လည္း ေသပါေစဟယ္။ ဟုတ္တယ္ ေသသြားလည္း ေအးတယ္။
အို… ဒီလိုစိတ္မ်ိဳး မထားေကာင္းပါဘူးေလ။ သူသာ ေသသြားရင္ သူ႔ကိုဘယ္သူမွ မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေတာ႔ဘဲ ငါလုံးဝ ပိုင္ဆိုင္သြားတာေပါ့။ တစ္မ်ိဳးလည္း ေကာင္းတာပဲ။ အခုေန သူေသသြားရင္ အခုအခ်ိန္ေတြနဲ႔ လြန္ခဲ႔တဲ႔ႏွစ္ပတ္ေလာက္ကတည္းက အဆင္မေျပျဖစ္ေနတဲ႔ အခိ်န္ေတြကို ငါဘယ္ေတာ႔မွ ျပန္မေတြးဘူး။ ခ်စ္စခင္စၾကင္နာစအခ်ိန္ေတြကိုပဲ ငါ တစ္သက္လုံး တစိမ့္စိမ္႔ေလးပဲ ေတြးေနေတာ႔မယ္။ ဟုတ္တယ္ သူေသပါေစ၊ သူေသသြားပါေစ၊ သူေသသြားပါေစေတာ႔။


ငါရူးေနၿပီ။ ဟုတ္တယ္ ငါရူးသြားၿပီ။ လူတစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္မယ္ဆိုၿပီး မဆက္တာေလးေလာက္နဲ႔ အဲဒီလူကို ေသေစခ်င္တဲ႔ စိတ္ဆႏၵျဖစ္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနရတယ္ဆိုကတည္းက ငါရူးသြားတာျဖစ္မယ္။ ဒါနဲ႔ နာရီက အခ်ိန္မွ မွန္ရဲ႕လား။ နာရီျမန္ေနတယ္ထင္တယ္။ သူဘယ္တုန္းကမွ ေနာက္က်တဲ႔လူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘူး။ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ ေနာက္က်ေနတာျဖစ္မွာေပါ့။ ရုံးမွာ ဆက္အလုပ္လုပ္ေနေပးရလို႔လား။ အိမ္ျပန္သြားတာလား။ အိမ္ကေနမ်ား ဖုန္းေခၚမလို႔လား။ ဖုန္းဆက္မလို႔လုပ္ေနတုန္း အသိတစ္ေယာက္ေယာက္ ေရာက္လာလို႔လည္းျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ သူက လူေတြေရွ႕မွာ ငါ့ကိုဖုန္းမဆက္တတ္ဘူး။ ငါ သူ႔ဖုန္းကိုေစာင့္ေနတာကို သူမ်ား စိတ္ပူေနမလား။ သူ စိတ္နည္းနည္းေလးေတာ႔ ပူမွာပါ။ ငါ့ဖုန္းကိုမ်ား သူေစာင့္ေနမလား။ သူမေခၚျဖစ္တာကို ငါ့အေနနဲ႔ ေခၚသင့္သလား။

ဟုတ္တာပဲ။ သူမဆက္လည္း ငါသူ႔ကို ဖုန္းဆက္လို႔ ရတာပဲ။
ဟင့္အင္း။ ငါမဆက္သင့္ဘူး။ ငါ သူ႔ဆီလုံးဝ ဖုန္းမဆက္သင့္ဘူး။ ဘုရားသခင္ ကၽြန္မသူ႔ဆီ ဖုန္းမဆက္ပါရေစနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမကို သူ႔ဆီကို လုံးဝ ဖုန္းမဆက္ပါေစနဲ႔။ ကၽြန္မကို ဖုန္းဆီကို သြားျခင္းမွ ကာကြယ္ပါ၊ တားဆီးေတာ္မူပါ။ သူသာ ငါ့ကို တကယ္ စိတ္ပူတယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေနရာပဲ ေရာက္ေရာက္ ဘယ္သူေတြနဲ႔ပဲ ရွိေနရွိေန ဖုန္းဆက္မွာေပါ့။ ဟုတ္တယ္။ ငါ သူ႔ဆီ လုံးဝ ဖုန္းမဆက္ဘူး။ ငါဘယ္ေတာ႔မွ ဖုန္းမဆက္ေတာ႔ဘူး။ ငါ အသက္ရွင္ေနသ၍ ဒီလူဆီကို ဘယ္ေတာ႔မွ ဖုန္းမဆက္ေတာ႔ဘူး။ ဘုရားရွင္ ကၽြန္မကို ခြန္အားသတၱိေပးစရာ မလိုေတာ႔ပါဘူး။ ကၽြန္မမွာ ခြန္အားသတၱိေတြရွိပါတယ္။ မလိုဘူး။ သူ ငါ့ကို တကယ္ခ်စ္တယ္ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ သူ ငါ့ကို ရယူပိုင္ဆိုင္လို႔ရေအာင္ လုပ္မွာေပါ့။ ငါ ဘယ္မွာေနလဲဆိုတာလည္း သူသိေနတာပဲ။ ဒီေနရာကေန သူ႔ကိုေစာင့္ေနတယ္ဆိုတာလည္း သူသိေနတာပဲ။

သူသိတယ္။ သူသိေနတယ္။ ဟုတ္တယ္။ ငါ သူ႔ကို ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနတယ္ဆိုတာ သူသိေနတယ္။ အဲသလိုသိေနတယ္ဆိုကတည္းက ငါ သြားၿပီေပါ့။ ဘယ္လိုလုပ္ ဒီေယာကၤ်ားက ငါ့ကို တန္ဘိုးထားေတာ႔မလဲ။

ဒါေပမဲ႔ သူ႔ကိုဖုန္းဆက္လိုက္ရရင္ ငါ အားလုံးအဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္။ အနည္းဆုံး ေတာ႔ သူဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာေတာ႔ သိႏိုင္တယ္။ သူ႔ဆီဖုန္းဆက္လိုက္တာဟာ အမွားတစ္ခု က်ဴးလြန္လိုက္တာမွ မဟုတ္ဘဲ။ သူကေတာင္ သေဘာက်ခ်င္ က်ေနမွာ။ သူငါ့ကို ဖုန္းဆက္ေနတာ ဒီဘက္က ဖုန္းမျမည္တာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနႏိုင္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ တစ္ခါတေလျဖစ္တတ္တယ္။ ဟိုဘက္က ဖုန္းေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ေခၚေနေပမယ္႔ ဒီဘက္မွာက ဖုန္းတစ္ခုခုျဖစ္ေနၿပီး အသံမျမည္တာမ်ိဴး။ ဒီလိုေတြ ေတြးေနတာဟာ ငါ့ကိုယ္ငါ ဆင္ေျခေပးေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္ျဖစ္တတ္တာမ်ိဳးေတြကို ငါ ေတြးေနတာပါ။

အို ဘုရားရွင္။ ကၽြန္မကို ဖုန္းအနားကို မသြားပါေစနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမကို မာနတရားေပးသနားေတာ္မူပါ။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမမွာ မာနတရား ဆိုတဲ႔အရာ အထူးပဲ လိုအပ္ေနပါတယ္။ ေပးသနားေတာ္မူပါ။
အို မာနတရားဆိုတာလည္း မထားသင့္တဲ႔ အရာပါေလ။ သူနဲ႔စကားမေျပာရရင္ မေနႏိုင္ျဖစ္ေနရတဲ႔ ငါ့ဘဝမွာ မာနတရားဆိုတာ ဘာအေရးႀကီးဦးမွာလဲ။ မာနတရားဆိုတာဟာလည္း တကယ္ေတာ႔ ရူးေပါေပါ အရာတစ္ခုပါ။ စစ္မွန္တဲ႔ မာနတရားဆိုတာ တကယ္ေတာ႔ မာနကို ခ်ႏိုင္တဲ႔ စိတ္ဓာတ္ကမွ စစ္မွန္တဲ႔ မာနတရား။ ဒါဟာ သူ႔ကိုဖုန္းေခၚခ်င္လို႔ ငါ့ကိုယ္ငါလွည္႔စားေနတဲ႔ အေတြးေတြ မဟုတ္ဘူး။ တကယ္ေတာ႔ စစ္မွန္တဲ႔ မာနတရားဆိုတာ မာနလုံးဝမရွိတဲ႔၊ ျမင့္ျမတ္တဲ႔ စိတ္ထားဆိုတာကို ငါ သိေနတာပဲ။ ဟုတ္တယ္။ ငါသိေနတယ္။ ငါဟာ ခ်စ္သူအေပၚမွာ မာနထားလိုက္မယ္ဆိုတဲ႔ ေသးသိမ္တဲ႔စိတ္မ်ိဳး ရွိမယ္႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘူး။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ဘုရားရယ္။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမကိုေတာ႔ ဒီဖုန္းကေန အေဝးႀကီးမွာ ထားေပးေတာ္မူပါ။
ဘာမဟုတ္တဲ႔ မာနေတြနဲ႔ ငါ့ကိုယ္ငါ စိတ္ညစ္ေအာင္ ငါ လုပ္ေနမိတာပဲ။ ငါးနာရီမွာ သူေခၚမယ္လို႔ ေျပာတာ မဟုတ္ဘဲ၊ ငါးနာရီမွာ ျပန္ေခၚပါလို႔ ေျပာလိုက္တာမ်ားလား၊ အဲလိုေျပာလိုက္တာကို ငါ နားၾကားလည္း လြဲတာမ်ားလား။ အို.... သူအဲလိုေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ငါးနာရီမွာ ဖုန္းေခၚလိုက္မယ္လို႔ ေျပာတာ။
ငါ ဘာေတြေတြးေနမိတာပါလိမ့္။

ေတာ္ၿပီ။ ဒီအေၾကာင္း လုံးဝ မေတြးေတာ႔ဘူး။ အျခားအေၾကာင္းေတြပဲ ေတြးေတာ႔မယ္။ တစ္ေနရာရာမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေနၿပီး စာအုပ္တစ္အုပ္ပဲ ဖတ္ေနေတာ႔မယ္။ ရွိသမွ်စာအုပ္ေတြကလည္း ခ်စ္သူႏွစ္ဦး တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္၊ ဘယ္ေလာက္သစၥာရွိတယ္ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းေတြခ်ည္းပဲ။ ဝတၳဳေတြကလည္း တစ္ခါလာလည္း ဒါေတြခ်ည္းပဲ။

စာေရးဆရာေတြကလည္း ဘာျဖစ္လို႔ ဒီအခ်စ္အေၾကာင္းေတြပဲ တစ္ခ်ိန္လုံး ေရးေနတာလဲ မသိဘူး။ အခ်စ္စစ္အခ်စ္မွန္ဆိုတာ ဇာတ္လမ္းေတြထဲမွာပဲ ရွိတယ္ဆိုတာလည္း သူတို႔ သိရဲ႕သားနဲ႔။ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္၊ ဘယ္ေလာက္သစၥာရွိတယ္ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းေတြကိုေရးေနတာ သူတို႔လိမ္ေနညာေနတာ။ အလကား စာေရးဆရာေတြ။ အားအားရွိ အခ်စ္အေၾကာင္းပဲ ေရးေနၾကတာပဲ။ ဟုတ္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။
ေတာ္ၿပီ။ ေအးေအးေဆးေဆး တည္တည္တံ႔တံ႔ပဲ ေနေတာ႔မယ္။ သူ႔ဟာသူ ဖုန္းဆက္ဆက္၊ မဆက္ဆက္။ ငါ့အေနနဲ႔က ဘာမွ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ အေၾကာင္းမွ မရွိတာ။ သူ႔ေနရာမွာ အျခား သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္၊ ဒါမွမဟုတ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေယာက္ဆိုရင္ ဖုန္းကိုေကာက္လွည္႔လိုက္ၿပီး “ဟဲ႔..... ဖုန္းဆက္မယ္ဆိုၿပီး မဆက္ဘူး။ တစ္ခုခုမ်ားျဖစ္ေနသလားလို႔ ငါ့မွာ စိတ္ပူလိုက္ရတာ” လို႔ လွမ္းေျပာလိုက္ရုံပဲ။ ခုလိုေတြ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြး ေတြးေနမိမွာ မဟုတ္ဘူး။ တယ္လီဖုန္းေလး တစ္ခ်က္ေကာက္ႏွိပ္လိုက္ရုံပဲ။


ဟုတ္တယ္ေလ။ အျခားသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဖုန္းေခၚသလို ေခၚလိုက္ၿပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလး ေမးလိုက္ရုံပဲ။ ခုလိုေတြျဖစ္ေနရတာ ငါ သူ႔ကို ခ်စ္ေနလို႔ေပါ့။ ဟုတ္တယ္၊ သင္းကို ခ်စ္ေနလို႔ ျဖစ္ေနရတာ။ အို …. ဘုရား၊ ကၽြန္မကို ဖုန္းအနားကို လုံးဝ မသြားပါေစနဲ႔ ဘုရား၊ တားျမစ္ေတာ္မူပါ။ ဟုတ္တယ္။ ဖုန္းမေခၚနဲ႔။ ဖုန္းမေခၚရဘူး။ အဲဒီလူကို နင္လုံးဝ ဖုန္းမေခၚရဘူး။
ဘုရားသခင္ တကယ္ကိုပဲ ကၽြန္မကို သူဖုန္းဆက္လာေအာင္ မလုပ္ေပးေတာ႔ဘူးလား။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမကို မကူညီေတာ႔ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာသြားၿပီေပါ့။ အခုခ်က္ခ်င္း သူဖုန္းမေခၚႏိုင္ရင္ေတာင္ ခဏေလးေနရင္ေတာ႔ သူ ဖုန္းေခၚလာပါေစ။ ငါး.. တစ္ဆယ္.. တစ္ဆယ္႔ငါး.. ႏွစ္ဆယ္ ဆိုၿပီး ငါးရာအထိေရာက္ေအာင္ ေရတြက္ၾကည္႔လိုက္မယ္။ ငါးရာအထိေရာက္လို႔ သူဖုန္းဆက္မလာရင္ေတာ႔ ငါ သူ႔ကို ဆက္လိုက္ေတာ႔မယ္။ ဘုရားရွင္... ငါးရာမျပည္႔ခင္ေတာ႔ သူဖုန္းဆက္လာပါေစ။
ငါး.. တစ္ဆယ္.. တစ္ဆယ္႔ငါး.. ႏွစ္ဆယ္.. ႏွစ္ဆယ္႔ငါး.. သုံးဆယ္... သုံးဆယ္႔ငါး.. ..

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့
Dorothy Parker ၏ A Telephone Call ကို ျပန္ဆိုပါသည္။
လယ္ေတာထဲက မိန္းကေလး စာစုမ်ား